Lirica D'Inverno - Adriano Celentano

È quasi una fiaba

Questo racconto vissuto con lei!

Dormivo al respir di una quercia

E m' han svegliato due labbra baciandomi…

Mi guardo intorno

E non vedo nessuno

Ma un profumo era lì

Di chi passando da me mi ha svegliato così!

Quel bacio nel bosco

È troppo vero, un sogno non è!

Quelle labbra disegnano

Il suo viso dentro di me

Potrei dipingere lei che non conosco…

Gli occhi di lei, io li sento su me

Nell’aria, dai nidi sui rami

Nell’acqua d’argento di un rio!

Daba daba da

Daba daba da

Daba daba da!

Là nel bosco voglio vivere

Per sognare ancora lei!

Ma di lei mai più mi sognai

Fino a che l’inverno arrivò

Il freddo un dì mi svegliò

Lei mi guardava!

Neve, neve, neve!

Nevicava, la baciavo…

Suoni di campane

E all’altare la portavo…

Da, daba daba daba daba da

Daba daba daba daba da!

Бұл ертегі дерлік

Бұл ертегі онымен бірге өмір сүрді!

Мен еменнің тынысына дейін ұйықтадым

Екі ерін мені сүйіп оятты ...

Мен айналама қараймын

Ал мен ешкімді көрмеймін

Бірақ бір парфюмерия бар еді

Қасымнан өтіп бара жатқандар мені осылай оятты!

Бұл ормандағы сүйіспеншілік

Бұл тым рас, арман емес!

Бұл еріндер сурет салады

Оның беті менің ішімде

Мен оны мен білмеймін деп бояй аламын ...

Оның көздері, мен оларды өзімде сезінемін

Ауада, бұтақтағы ұялардан

Ағыстың күміс суында!

Даба дабадан

Даба дабадан

Даба да!

Мен орманда өмір сүргім келеді

Оны қайтадан армандау!

Бірақ мен оны енді ешқашан армандаған емеспін

Қыс келгенше

Бір күні суық мені оятты

Ол маған қарап тұрды!

Қар, қар, қар!

Қар жауып тұрды, мен оны сүйдім ...

Қоңыраулардың дыбыстары

Мен оны құрбандық үстеліне апардым ...

Да, даба даба да даба да

Даба даба даба да!