Les haricots (Tiré de l'opérette "La route fleurie") - Bourvil

On doit chanter ce que l’on aime

Exalter tout ce qui est beau

C’est pour cela qu’en un poème

Je vais chanter les haricots

Alors que tout repose encore

Dès le premier cocorico

A qu’il est doux quant vient l’aurore

De voir semer les haricots

Et puis un jour sortant de terre

Et se dressant toujours plus haut

Vers le soleil, vers la lumière

On voit pousser les haricots

Au printemps la rose est éclose

En été, le coquelicot

Mais quel spectacle grandiose

De voir fleurir les haricots

Plus tard les paysans de France

S’agenouillant, courbant le dos

Ont l’air de faire révérence

Pour mieux cueillir les haricots

Mais ces courbettes hypocrites

Précèdent la main du bourreau

Qui les jetant dans la marmite

Met à bouillir les haricots

Et lorsque vient leur dernière heure

Ont les sert autour d’un gigot

Et chaque fois mon âme pleure

Car c’est la fin des haricots

Біз өзімізге ұнайтын ән айтуымыз керек

Әдемі нәрсенің бәрін жоғарылатыңыз

Сондықтан өлеңде

Мен бұршақ әнін айтамын

Бәрі әлі демалуда

Алғашқы кокорикодан

Таңның атысы қандай тәтті

Егілген бұршақты көру үшін

Сосын бір күні жерден шығады

Және одан да жоғары көтерілу

Күнге қарай, жарыққа қарай

Біз бұршақтың өсіп тұрғанын көреміз

Көктемде раушан гүлдейді

Жазда көкнәр

Бірақ қандай керемет көрініс

Бұршақтардың гүлдегенін көру үшін

Францияның кейінгі шаруалары

Тізерлеп отыру, арқаны бүгу

Тағзым ететін сияқты

Бұршақтарды жақсырақ таңдау үшін

Бірақ бұл екіжүзді садақтар

Жазалаушының қолынан бұрын

Кім оларды қазанға тастайды

Бұршақтарды қайнатыңыз

Және олардың соңғы сағаты келгенде

Біз оларға қойдың айналасында қызмет етеміз

Әр кезде жаным жылайды

Өйткені бұл бұршақтың соңы