Les crayons (elle vendait des cartes postales) - Bourvil

Ell' n’avait pas de parents

Puisque elle était orpheline

Comm' ell' n’avait pas d’argent

Ce n'était pas un' richissime

Ell' eut c’pendant des parents

Mais ils ne l’avaient pas r’connue

Si bien que la pauvr' enfant

On la surnomma l’inconnue

Ell' vendait des cart' postales

Puis aussi des crayons

Car sa destinée fatale

C'était d’vendr' des crayons

Elle disait aux gens d’la rue:

«Voulez-vous des crayons ?»

Mais r’connaissant l’inconnue

Ils disaient toujours non

C’est ça qu’est triste

C’est triste quand même de n’pas reconnaître son enfant

Il faut pas être physionomiste !

Il m’semble que si j’avais un enfant, moi je le reconnaîtrais !

A condition qu’il me ressemble, naturellement !

C'était rue d’Ménilmontant

Qu’elle étalait son p’tit panier

Pour attirer les clients

Ell' remuait un peu son panier

Mais un jour, un vagabond

Qui passait auprès d’son panier

Lui a pris tous ses crayons

Alors, ell' s’est mise à crier:

«Voulez-vous des cartes postales?

Je n’ai plus de crayons.»

Mais les gens, chose banale

N’voulaient plus qu’des crayons

Quand elle criait dans la rue

«Voulez-vous des crayons ?»

Ils disaient à l’inconnue:

«Tes crayons sont pas bons.»

C’est ça qu’est triste

C’est triste quand même, elle avait plus d’crayons

Forcément, elle s’baladait avec son panier à découvert, n’est-ce pas?

Alors l’vagabond, lui, il passait à côté d’son panier, n’est-ce pas?

Alors avec sa main, alors … heu … hop !

Il lui a pris tous ses crayons, comme ça elle n’en avait plus

C’est vrai qu’elle n’en avait pas besoin puisqu’elle n’en vendait jamais !

Mais quand même !

Un marchand d’crayons en gros

Lui dit: «Viens chez moi mon enfant

Je t’en ferai voir des beaux

Je n’te demanderai pas d’argent.»

Ce fut un drôle de marché

Car c'était un drôle de marchand

Et elle l’a senti passer

Car elle en a eu un enfant

C’est triste ça quand même d’abuser d’une inconnue comme ça !

C’est vrai qu’elle a été faible aussi !

C’est pas parce qu’il disait qu’il avait un… qu’il était…

Enfin, elle avait un enfant quoi, elle avait bonne mine !

Si seulement elle avait eu une mine de crayon !

Mais non, mais c’est ça qui la minait !

Alors elle l’a abandonnée, son enfant

Et qu’est-ce qu’elle a fait plus tard cette enfant, hein?

Elle vendait des cartes postales

Puis aussi des crayons

Car sa destinée fatale

C'était d’vendre des crayons

Elle disait aux gens d’la rue

«Voulez-vous des crayons ?»

Mais r’connaissant l’inconnue

Ils disaient toujours non

C’est ça qu’est triste

Оның ата-анасы жоқ еді

Ол жетім болғандықтан

Өйткені оның ақшасы жоқ еді

Ол бай емес еді

Оның ата-анасы болды

Бірақ олар оны танымады

Сонымен бейшара бала

Олар оны белгісіз деп атады

Ол ашық хаттар сататын

Содан кейін қарындаштар да

Оның өлімге әкелген тағдыры үшін

Бұл қарындаштарды сату болды

Ол көшедегі адамдарға:

«Сіз қарындаш алғыңыз келе ме?»

Бірақ белгісізді тану

Олар әрқашан жоқ деп жауап берді

Өкініштісі сол

Балаңызды танымау бәрібір өкінішті

Сізге физиогномист болудың қажеті жоқ!

Балалы болсам танитын сияқтымын!

Ол маған ұқсағанша, әрине!

Бұл д'Менильмонтан көшесі болатын

Ол кішкентай себетін жайып жіберді

Клиенттерді тарту үшін

Ол себетін аздап араластырды

Бірақ бір күні қаңғыбас

Кім оның қоржынының жанынан өтті

Оның барлық қарындаштарын алды

Сөйтіп ол айқайлай бастады:

«Сізге ашық хаттар керек пе?

Менің қарындаштарым таусылды».

Бірақ адамдар, болмашы нәрсе

Тек қалаған қарындаштар

Ол көшеде айқайлап жатқанда

«Сіз қарындаш алғыңыз келе ме?»

Олар бейтаныс адамға:

«Сіздің қарындаштарыңыз жақсы емес».

Өкініштісі сол

Бәрібір өкінішті, оның қарындаштары көп болды

Әрине, ол қоржынының бетін ашып, қыдырып жүрді емес пе?

Демек, қаңғыбас, ол өз қоржынының жанынан өтіп бара жатыр еді, солай емес пе?

Сонымен оның қолымен, солай... у... престо!

Ол оның барлық қарындаштарын алды, сондықтан оның қарындаштары қалмады

Ол оны ешқашан сатпағандықтан, оған қажет емес екені рас!

Бірақ бәрібір!

Қарындаштарды көтерме сатушы

Оған: «Балам, менің үйіме кел

Мен сендерге әдемілерін көрсетемін

Мен сенен ақша сұрамаймын».

Бұл қызық базар болды

Өйткені ол көңілді саудагер болған

Және оның өткенін сезді

Өйткені оның баласы болды

Бейтаныс адамға осылай қиянат жасау өте өкінішті!

Оның да әлсіз болғаны рас!

Ол өзінің... бар екенін айтқандықтан емес...

Ақырында, ол балалы болды, ол жақсы көрінді!

Оның қолында қарындаш болса ғой!

Бірақ жоқ, бірақ бұл оның көңілін қалдырды!

Сөйтіп ол өзін, баласын тастап кетті

Ал ол бала кейін не істеді, иә?

Ол ашық хаттар сататын

Содан кейін қарындаштар да

Оның өлімге әкелген тағдыры үшін

Бұл қарындаштарды сату болды

Ол көшедегі адамдарға айтты

«Сіз қарындаш алғыңыз келе ме?»

Бірақ белгісізді тану

Олар әрқашан жоқ деп жауап берді

Өкініштісі сол