Królestwo Niczyje - Blaze of Perdition

Oto twój raj, twa światłość fałszywa

W marności jestestwie stłamszona

W lustrzanym odbiciu twej chwały

Gnije owoc boskiego stworzenia

Tu trzecie oko wyrasta

Choć slepe, niegodne

Kuszących widoków

Zza cielesnych bram

Z każdą kroplą wciąż dalej

Głębiej, w tunelu bez światła

Z rozkoszą w męczarniach zaklętą

Skuszony syn wciąż niżej upada

Nie!

To nie jest koniec.

To nie czas ukojenia

Wypchnięty z błogiej otchłani

Spadłem na ziemię jak głaz

Zawieszony w prożni spłonąłem

Bezdymnym ogniem oczyszczon

By skrzydła ponownie rozpostrzeć

Jak feniks z popiołów znów wstać

Zbudzony ze snów o ciemności

Oślepiony przez moc ziemskich barw

Powracam, otumaniony

Okaleczony wciąż trwam

A w sercu żar na nowo się tli

choć skrzydła już postrzępione

Szpony i kły ostre jak nigdy

głęboko w twym sercu osiądą

Jam odwieczny wróg

Wróg ukryty

Duma, nieskrępowana i czysta

Bliznami pokryta

Ja maszeruję znów

Z szyderstwem w sercu się tli

Wężowym językiem na skórze wyryta

Wciąż uwięziony wśród kosmicznych praw

Wznoszę królestwo niczyje

Boże o tysiącu twarzy.

W każdą z nich pluję

Wiedząc że na nic moje starania

Gdy w pył się obróci pogardy żar

Gdy czarny blask beznadziei me czoło rozedrze

Zamknę przed tobą swe serce

Spłonę z cynicznym uśmiechem na ustach

Na zawsze odrzucając twój dar

Na górze.

Na dole.

Tu i poza

Бұл сенің жұмағың, сенің жалған нұрың

Ол босқа қуғын-сүргінге ұшырайды

Даңқыңыздың айнадағы бейнесінде

Құдай жаратқанның жемісі шіріп кетеді

Бұл жерде үшінші көз өседі

Соқыр болса да, лайықсыз

Қызықты көріністер

Дене қақпаларының артынан

Әр тамшымен әлі де

Тереңірек, жарықсыз туннельде

Азапта сиқырланған қуанышпен

Азғырылған ұл төмендей береді

Жоқ!

Бұл соңы емес.

Бұл жұбаныш емес

Бақытты тұңғиықтан итеріп шықты

Мен тас сияқты жерге құладым

Вакуумда ілініп, күйіп қалдым

Түтінсіз отпен тазартылған

Қанаттарымды қайтадан жаю үшін

Күлден шыққан Феникс сияқты, қайта тұр

Қараңғылық армандардан оянған

Жердегі түстердің күші соқыр

Мен қайтамын, ессіз

Мүгедек, мен әлі де тұрамын

Ал жүректе жылу қайтадан жанады

Қанаттары әлдеқашан тозған болса да

Тырнақтар мен тістер бұрынғыдай өткір

олар сенің жүрегіңнің түбінде қалады

Мен мәңгілік жаумын

Жасырын жау

Мақтаныш, кедергісіз және таза

Жаралы

Мен қайтадан жүремін

Жүрегінде келеке-мазақ оты тұтанады

Теріге ойылған жылан тілімен

Әлі де ғарыштық заңдардың арасында

Мен ешкімнің патшалығын көтермеймін

Құдай мың жүзді.

Мен олардың әрқайсысына түкіремін

Еңбегімнің бекер екенін біле тұра

Менсінудің қызуы шаңға айналғанда

Үмітсіздіктің қара нұры маңдайымды жыртқанда

Мен саған жүрегімді жабамын

Мен ернімде мысқыл күлкіге күйемін

Сіздің сыйлығыңыздан мәңгілікке бас тартасыз

Жоғарғы жағында.

Төменгі.

Мұнда және одан тыс