Strix Nebulosa - Blackthorn

Out from her lair we stepped into the light

Deep forest was in our sight

Glades seemed avulsed wounds on the firmament

With bonelike branches a quiet moon was pent

Take heed, for no one’s able to dissolve

The slumbrous mists these lands evolve

However, I have powers to define

A shape of the fiercest sister of mine

Don’t trust silence of the forest

Don’t yield to softness of this grass

Save yourself while you can

Ominous fog rose from marshes and crowned

Tops of ash trees that towered around

Down at their roots lurked countless ghostly maids

In semblance of insentient pale shades

And there I met her glorious and decayed

Her clawed hands around my throat were laid

Vehemence sparked in her electrum eyes

Then she soared up with me into the skies

We’ll fly through the fog

Reviving an ancient rite

Higher and higher

Till this world is out of sight

The witch spread her wings to the moon

In the triumph of might unsung

And she soared in a supreme swoon

Till her limbs with the light were one

Don’t trust silence of the forest

Don’t yield to softness of this grass

Save, but it is too late

I want to be inside of you

To feel what it’s like to lose purity

And forfeit sanity

Fear us not because we lead you to the edge

And push you off it, but because

We’re the depth swallowing you up without a trace

Not only my flesh but my soul was numb

With dread too strong to overcome

However beautiful this thrilling flight

Your fall will soon epilogize the night

We’ll fly through the fog

Reviving an ancient rite

Higher and higher

Till this world is out of sight

But no salvation brought that dire fall

Since something caught me for new thrall

And as a fragile grave rose lay your head

On my breast — coldest than a marble bed

We’ll fly through the fog

Reviving an ancient rite

Higher and higher

Till this world is out of sight

Drown yourself in the obscure deep

Let another story cross your sleep

Біз оның ұясынан жарыққа шықтық

Біздің көз алдымызда терең орман болды

Гладс аспан астындағы жараларды жұлып алғандай болды

Сүйек тәрізді бұтақтары бар тыныш ай төбеден көрінді

Есіңізде болсын, ешкім еріте алмайды

Ұйқысыз тұман бұл жерлер дамиды

Алайда, менде анықтауға мүмкіндік бар

Менің ең қатал әпкемнің пішіні

Орманның тыныштығына сенбеңіз

Бұл шөптің жұмсақтығына көнбеңіз

Мүмкіндігінше өзіңізді сақтаңыз

Батпақтардан сұмдық тұман көтеріліп, тәж киді

Айналада көтерілген күлді ағаштардың шыңдары

Олардың түбінде сансыз елес қызметшілер жасырынып жатты

Сезімсіз бозғылт реңктерге ұқсайды

Сол жерде мен оның даңқты және тозғанын кездестірдім

Оның тырнақты қолдары менің тамағымның тұсына қойылды

Оның электрлі көздерінде ызалы ұшқын пайда болды

Содан кейін ол менімен бірге аспанға көтерілді

Біз тұман арқылы ұшамыз

Ежелгі салтты жаңғырту

Жоғары және жоғары

Бұл дүние көзден ғайып болғанша

Бақсы айға қанатын жайды

Мүмкіннің жеңісінде

Және ол қатты шошып қалықтады

Оның нұрлы аяқ-қолдары бір болғанша

Орманның тыныштығына сенбеңіз

Бұл шөптің жұмсақтығына көнбеңіз

Сақтаңыз, бірақ        кеш 

Мен сенің ішіңде болғым келемін

Тазалықты жоғалтудың не екенін сезіну

Және ақыл-ойды жоғалту

Бізден қорқыңыз, өйткені біз сізді шетке  жеткіземіз

Және сізді одан итермелейді, бірақ себебі

Біз сізді із-түссіз жұтып жатқан тереңдікпіз

Тәнім ғана емес, жаным да тұншығып қалды

Тым күшті қорқынышпен

Бұл қызықты ұшу қаншалықты әдемі болса да

Сіздің құлауыңыз жақында түнді эпилогизациялайды

Біз тұман арқылы ұшамыз

Ежелгі салтты жаңғырту

Жоғары және жоғары

Бұл дүние көзден ғайып болғанша

Бірақ ешбір құтқару бұл қорқынышты құлдырауға әкелмеді

Себебі мені бір нәрсе қызықтырды

Нәзік қабір раушанындай, басыңызды қойыңыз

Менің төсіме - мәрмәр төсектен гөрі суық

Біз тұман арқылы ұшамыз

Ежелгі салтты жаңғырту

Жоғары және жоғары

Бұл дүние көзден ғайып болғанша

Өзіңізді түсініксіз тереңдікке батып кетіңіз

Ұйқыларыңыздан басқа оқиға өтсін