Справимся - Bahh Tee

Проспал, не успел умыться.

Шагая в школу, гремя монетами на пиццу.

И так — вся жизнь: неумытая, ценой в копейку.

Стоя на линейке, в 9 лет, я — вряд ли это понимал.

Но, все-таки в моем городе, типа поселка,

Где жили женщины с детьми по сути, да и скот один.

Мы были за мужчин в домах своих.

Ведь раз в год они, наши отцы, прилетали из Москвы

С заработанным, и сразу жизнь — беззаботная.

И я опять ношусь по полям, в летний зной,

Но через неделю снова отец уедет на полгода или год — не меньше.

«Ты опора наша, береги сестер» —

Вечно шептала мама, укрывая ночью сына.

«Спи спокойно, мой маленький мужчина».

А я шептал в подушку, сдерживая слезы: «Отец, я не подведу»,

Знал, что возле в трудный миг не останется.

У меня есть «Я», мы справимся.

И засыпая в пустой комнате один,

Я понимал — пока я с ним, я — непобедим.

Только я и «Я», треьих не останется.

У меня есть «Я», мы справимся.

Вроде все нормально,

По будням — в спорте, по выходным — пьяный.

Настенька в субботу, в воскресенье с Аней.

Так и жил, думая, что вместо сердца — камень.

Мне было 19,

Помнится и не забудется, как шрам на пол-лица.

Ведь пустота внутри — вряд ли чем заполнится.

Она — моя царица, я на ее фоне — царь.

Я написал о ней 5 альбомов,

Но не желаю посвящать ни строчки более.

Кто-то крикнул «Круто!», кто-то крикнул «Нудно!»

Но, это — было нужно, чтоб дышать ежеминутно.

И закрутило — концерты, гастроли,

Вся эта слава сопливая.

Знаешь, самому аж тошно.

Столько девушек вокруг,

Кроме той, что заварила эту кашу ненарочно.

Я полужив, полумертв, полураскаленный.

Полукрик, полухрип, мимо губ соленых в подушку.

Хуже ведь не станется, —

У меня есть «я», мы справимся.

И засыпал с кем угодно, но не один.

«Мам, прости, самому противно…»

Кто-ты есть — незнакомая красавица?

У меня есть «я», мы справимся.

В далеком будущем меня не станет.

Песня эта — будет жить, в чьих-то плеерах и дисках,

В чьей-то памяти, но это все — не важно,

Движет мною ведь иной мотив.

Я лишь хочу, чтобы не смотря на расстояния,

В километрах или же годах исчисляемых —

Кто останется вместо меня — просто знали бы,

Что не смог сказать лично, сказав на людях.

Что быть не тем, кем хочешь, не значит быть — никем.

Быть одному — не значит одиноким быть.

Не видеть выхода еще не значит — быть в тупике,

А «Не гореть» не тоже самое, что и «Остыть».

Пройдут года, и тебя и меня — не станет.

Лишь иногда потревожим мы чью-то память.

Вчера были детьми, завтра уж состаримся,

У меня есть «Я», мы справимся.

Мы справимся, мы справимся, мы справимся.

Я смерти не боюсь, ведь я шагнул однажды

Вниз с обрыва — дураком был отважным.

Думал: «Полечу», — полетел камнем вниз.

У меня есть «я», мы справились.

Пройдут года, и тебя и меня — не станет.

Лишь иногда потревожим мы чью-то память.

Дети вчерашние, завтра уж состаримся.

У меня есть «я», мы справимся.

Ұйықтап кетті, жуынып үлгермеді.

Мектепке жаяу бару, пиццадағы тиындарды сылдырлату.

Сонымен - бүкіл өмір: жуылмаған, бір тиынның құнына.

Сызғышта тұрып, 9 жасымда мен мұны әрең түсіндім.

Дегенмен, менің қаламда, ауыл сияқты,

Әйелдер балалы болған жерде, шын мәнінде, бір ғана мал болды.

Біз өз үйіміздегі ер адамдар үшін болдық.

Өйткені, олар, біздің әкелер, Мәскеуден жылына бір рет ұшатын

Табылған ақшамен өмір бірден алаңсыз болады.

Мен тағы да жаздың аптап ыстығында өрістерді аралаймын,

Бірақ бір аптадан кейін әкесі қайтадан алты айға немесе бір жылға кетеді - кем емес.

«Біздің тірегімізсің, апа-сіңлілерге қамқор бол» -

Анам түнде баласын жауып, үнемі сыбырлайтын.

- Жақсы ұйықта, менің кішкентайым.

Мен жастыққа сыбырладым, көз жасымды тыйып: «Әке, мен сізді қалдырмаймын», - дедім.

Қиын сәтте қасында қалмайтынын білді.

Менде бар.Біз оны жеңе аламыз.

Ал бос бөлмеде жалғыз ұйықтап,

Мен түсіндім - мен онымен бірге болғанша, мен жеңілмейтінмін.

Тек мен және «мен», үшеуі қалмайды.

Менде бар.Біз оны жеңе аламыз.

Жақсы сезінеді,

Жұмыс күндері - спортта, демалыс күндері - мас.

Настенка сенбіде, жексенбіде Анямен бірге.

Сөйтіп, жүрек орнына тас бар деп өмір сүрді.

Мен 19 болдым

Жарты бетімде қалған тыртықтай есімде, ұмытпаймын.

Өйткені, іштегі бостық ештеңеге толы болуы екіталай.

Ол менің ханшайымым, оның аясында мен патшамын.

Мен ол туралы 5 альбом жаздым,

Бірақ мен бір жолды артық арнағым келмейді.

Біреу «Салқын!» деп айқайлады, Біреу «Тедди!» деп айғайлады.

Бірақ әр минут сайын тыныс алу керек болды.

Және концерттер, гастрольдер,

Бұл атақ-даңқтың бәрі сыпырылған.

Білесіз бе, бұл шынымен қызықсыз.

Айналада қыздар көп

Осыны абайсызда жасағаннан басқасы.

Жартылай тірі, жартылай өлі, жартылай ыстық.

Жарты жылау, жарты ысқырық, Жастыққа тұзды еріндерден өтіп.

Бұдан жаман болмайды,

Менде бар.Біз оны жеңе аламыз.

Және ешкіммен ұйықтап қалды, бірақ жалғыз емес.

«Анашым, кешіріңіз, бұл жиіркенішті...»

Сіз кімсіз - бейтаныс сұлу?

Менде бар.Біз оны жеңе аламыз.

Алыс болашақта мен болмаймын.

Бұл ән біреудің ойнатқыштары мен дискілерінде өмір сүреді,

Біреудің жадында, бірақ бәрі - бұл маңызды емес

Мені басқа мотив басқарады.

Мен мұны қалаймын, қашықтыққа қарамастан,

Километрмен немесе есептелетін жылдармен -

Менің орныма кім қалады - олар тек қана біледі

Көпшілік алдында айтып, жеке айта алмадым.

Өзің қалағанның болмауы ешкімнің болмауымен бірдей емес.

Жалғыз болу жалғыз болу дегенді білдірмейді.

Шығу жолын көрмеу әлі тығырықта болу дегенді білдірмейді,

Ал «Жанбау» «Суыту» дегенмен бірдей емес.

Жылдар өтеді, сен де, мен де жоқ боламыз.

Тек кейде біз біреудің есте сақтау қабілетін бұзамыз.

Кеше бала едік, ертең қартайамыз,

Менде бар.Біз оны жеңе аламыз.

Біз оны жасаймыз, біз жасаймыз, біз жасаймыз.

Мен өлімнен қорықпаймын, өйткені мен бір қадам жасадым

Жартастан төмен - мен батыл ақымақ болдым.

Мен: «Ұшамын» деп ойладым, – деп тастай ұштым.

Менде «мен» бар, біз үлгердік.

Жылдар өтеді, сен де, мен де жоқ боламыз.

Тек кейде біз біреудің есте сақтау қабілетін бұзамыз.

Кешегі балалар, ертең қартайамыз.

Менде бар.Біз оны жеңе аламыз.