Гастрольная - Bahh Tee

Уже прощаемся так легко мы.

В моем мире слетать в Сибирь, как в продуктовый

Сходить за чаем или хлебом, но к обеду я — не вернусь

Стук вагонов, в окна ветер.

Качаюсь в аэро-экспрессе,

За ужинным столом семейным пустует место.

Когда едешь — СМС-ни, когда еду — СМС-ну.

Место встречи изменить нельзя,

Пересекаемся в аэропортах с друзьями.

И знаете, в глазах каждого немного грусти —

И все ждут выхода на сцену — там отпустит.

И, если знаю я что-то, что другим неведомо —

Так это каждую лазейку в Домодедово.

А остальное на ладони — секретов нету.

Тут нас ожидают за кулисами те же проблемы.

— Добрый день.

Добро пожаловать на борт!

— А, привет.

Я уже давно знаком со стюардессами,

Но не со всеми, а часто летаем их рейсом.

Они в курсе — я не ем конфеты,

Прессу читаю редко, и уже в курсе —

Если вдруг усну, то будить меня не нужно.

Поем, как проснусь.

Кач в уши.

Трап, суша.

Нас встречают, в ресторан покушать.

Садись сюда, нет, туда, нет, вот там.

Лучше открой окно, нет, закрой —

Ведь тут так душно.

Все суетятся что-то, бегают,

А я смотрю них и думаю: «Вот мне бы так…»

Они живут в своем городе,

И до дома при желании могут даже дойти пешком.

«Ну, как тебе наша столица?»

Республики такой-то Федерации Российской.

Я столько городов объездил на самом деле,

Но рассказать смогу разве что про отели.

Сравниваю города по красоте магнитиков.

Кстати, задумываюсь о втором холодильнике.

А девушки у вас красивые…

Хотя и где там сыщешь некрасивых-то в России?

Перед выходом на сцену, я спокоен до последнего.

Почти сирены начнут выть внутри,

Как меня объявят сразу —

Меня вынесет туда на волне экстаза.

Я клянусь, ни разу не было такого,

Чтобы я не задрожал, не волновался, как ребенок.

И если что-то держит тут, то только это.

Не будет этой дрожи — не станет и концертов.

Вас тут сотни или тысячи,

И я бы пел вам до утра не уставая,

Лишь бы в отеле не оказаться через два часа после концерта —

О том, как тяжело все это — поймут свои лишь,

Кто в этой каше с остальными заварились.

Аэро-экспресс, домой дорога,

Мама встретит у порога.

Обнимаемся, здороваемся — мы теплее, чем прощаемся.

«И слава Богу, что доехал…» —

Подумает внутри каждый, но не скажет об этом вслух.

Даже подумать страшно, что мог бы я и не вернуться,

Что завтра дальше надо держать путь, а куда — неважно.

Работа есть такая: вся жизнь — путь домой,

Когда своя постель кажется тебе чужой.

Біз оңай қоштасамыз.

Менің әлемімде азық-түлік сияқты Сібірге ұшыңыз

Шайға немесе нанға барыңыз, бірақ мен кешкі асқа оралмаймын

Арбалардың дыбысы, терезедегі жел.

Мен аэроэкспрессте мінемін

Отбасылық дастархан басында бос орын бар.

Барсаң - SMS-жоқ, барсаң - SMS-жақсы.

Кездесу орнын өзгерту мүмкін емес,

Әуежайда достарымызбен жолымызды кесіп өтеміз.

Білесіз бе, әркімнің көзінде кішкене мұң бар -

Және бәрі сахнаға шығуды күтуде - олар сонда жібереді.

Егер мен басқалар білмейтін нәрсені білсем -

Демек, бұл Домодедоводағы барлық бос орындар.

Ал қалғаны алақанда – ешқандай құпия жоқ.

Міне, бізді сахнаның артында дәл осындай мәселелер күтіп тұр.

- Қайырлы күн.

Бортқа қош келдіңіз!

— О, сәлем.

Мен стюардессаларды бұрыннан білемін,

Бірақ бәрімен емес, бірақ біз олардың рейсін жиі ұшамыз.

Олар біледі - мен кәмпит жемеймін,

Мен баспасөзді сирек оқимын және мен білемін -

Егер мен кенет ұйықтап қалсам, онда мені оятудың қажеті жоқ.

Мен оянған кезде тамақтаныңыз.

Құлақтарда тербелу.

Тұз, құрғақ.

Бізді мейрамханада тамақ ішу үшін қарсы алды.

Отыр мұнда, жоқ, онда, жоқ, онда.

Терезені ашқан дұрыс, жоқ, жабыңыз

Өйткені бұл жерде өте тұнық.

Барлығы бірдеңені әбігерге салады, жүгіреді,

Мен оларға қарап: «Мен де солай болар едім...» деп ойлаймын.

Олар өз қаласында тұрады

Ал қаласа, тіпті үйге дейін жаяу барады.

«Ал, біздің астанамыз қалай ұнайды?»

Ресей Федерациясының осындай және осындай Республикасы.

Мен көптеген қалаларды араладым,

Бірақ мен сізге қонақүйлер туралы ғана айта аламын.

Мен қалаларды магниттердің сұлулығына қарай салыстырамын.

Айтпақшы, мен екінші тоңазытқыш туралы ойлап жүрмін.

Ал қыздарыңыз әдемі...

Ресейде ұсқынсыз адамдарды қайдан табуға болады?

Сахнаға шықпас бұрын мен ақырына дейін сабырлымын.

Ішінде сиреналар дерлік айқайлай бастайды

Мені бірден қалай хабарлаймын?

Мені сол жерде экстаз толқынында апарады.

Бұрын соңды болмағанына ант етемін

Мен қалтырап қалмас үшін, баладай уайымдама.

Ал егер бұл жерде бірдеңе сақталса, онда бұл ғана.

Бұл дірілсіз концерт болмайды.

Мұнда сіз жүздеген немесе мыңдаған адамсыз

Ал мен саған таңға дейін жалықпай ән айтатынмын,

Концерттен кейін екі сағаттан кейін қонақүйде болмау үшін -

Мұның бәрі қаншалықты қиын екенін - өздері ғана түсінеді,

Қалғаны қайнады осы беспорядок.

Аэроэкспресс, үйге жол,

Анаң сені босағада қарсы алады.

Құшақтасамыз, амандасамыз – қоштасудан да жылымыз.

«Мен келгеніме Құдайға шүкір ...» -

Барлығы іштей ойлайды, бірақ дауыстап айтпайды.

Қайтып келмейтінімді ойлаудың өзі қорқынышты,

Бұл ертең сіз өз жолыңызды жалғастыруыңыз керек, бірақ қайда екені маңызды емес.

Мұндай жұмыс бар: бүкіл өмір үйге апаратын жол,

Сіздің төсегіңіз басқа біреудікіндей сезілгенде.