Sonuncu Səhifə - BADCLAUSE

deyəsən özümdə deyiləm

Sonuncu səhifədəyəm, amma heç bir ümiddə deyiləm

Əvvəl ömür-günün idim, indi könlündə deyiləm

Sənlə ağlaram, amma inan güləsi gündə deyiləm

Qayıdacam hər şeyin əvvəlinə - 2014-ə

O vaxtkı ruh və görkəm öz yerində, yox kölgəm

Əriyib sönmüşəm… qucaqla məni möhkəm

Rədd olub gedək burdan, yoxsa bizi anlamaz bu ölkə

Bu gün qəlbimə yatan hər kəs, sabah gözümdən düşür

Nə qədər uzaq olsaq da, məni həmişə özünlə düşün

Həmişə yanındayam, qulaqcığında, dar anındayam

Geridə bir il qalıb, dörd ildir ki, yollarındayam

Neçə belə 25-lərə, neçə belə 9 dekabr-lara

Neçə belə 19-lara, neçə belə əlvidalara

Qəlbi dağlaram, bir axmağam, şeirlər ərmağan

Məhv olmuşam artıq, güc yoxdur namə yazmağa

Mahnılar kömək deyil, nə şeir dəftəri

Canımı alan misralar, məlhəmi qırıq qəlblərin

Bir vərəq üstündə min bir ürəyə çarə tapan mən

Bu gün tənha qalmışam və hislərim qəfəsdədir

Zibil... dolmuşam yenə

Yazıb qəlbi boşaldıram, ruhu boğmuşam qəmə

Mən nifrətə yaraşan hər hissi borcluyam sənə

Bəlkə də, bir gün unuda bilərəm səni, yoxlayam gərək

Ölümə atdığım ilk addım sənə aşiq olmaq idi

İkinci addımda özgələrini sən saymağı bildim

Ən böyük arzum nə vaxtsa şair olmaq idi

Şair oldum, qaldı şeirə layiq olmaq indi

Demə ki, "səni sevə bilmirəm", necə yəni "narahat olma mənə görə"

Mən itirdiyim hisləri geri qaytarmışdım sənə görə

Aramızı vuran hər bir kəs aramızdaymış sən demə

Özgəsi gözlərini silməsin, ağlasan mənə görə

Birtəhərdi məni görən, dərd olurdu hər ağlamağım

Səsinə möhtac olmuşam, susmağınsa güldən ağır

Bir əldə çaxır, o biri əldə qələm, vərəq darmadağın

Bircə qalan qəlbim idi, onu da məndən aldın axır

sonuna çatır başladığımız hər yol

İndi qırılıb qol qanadım, sənsə məlhəmimə dərd ol

Qopar məni bu boz şəhərdən, apar ruhu qürbətə

Üzümü güldür ayaq açıb qaçsın bu kədər qəflətən

Mən zəhərə şərbətəm, sən isti ürəyə soyuq yağış

Mən günəşdə zülmətəm, sən aylı gecədə yuxuma qarış

Əlinə kimsə toxunmamış, qayıt gəl ki, bir qocalaq

Bu atəş səmaya qalxmamış, səpdin kül ocağa

Qəlbim həminki bədbindi, baxmadı xoş gün dadına

Göz yaşıyla doğulan ümidi, dəfn edirəm külqabına

Bəlkə, səni bağışlamaqçün ikinci bir üz tapılar

Özünü görməyə həsrətəm deyə şəklinə gül uzadıram

Dedi ki, tale ayırsa bizi, qara bəxtimi süz yazına

Sənə qismət olan məhəbbət, dərddir yüz qadına

Şeirlərimi düz saçına, bir gün ölsə bədahətim

Onsuz bu sərxoş halım, cana min bir bəla gətirib

Hər gün ayrı içki masası, hər gün ayrı təbəssüm

Hər gün ayrı sifət görürəm, hər gün ağrı və hər gün

Ayrı bir hala düşürəm, ayıla bilmirəm heç səhəri gün

Bütün olanlar isə cəmi bir-iki rumka zəhərçün

Özümə hakim ola bilmirəm, özü də sanki rola girmişəm

Nifrət edirəm özümə, necə belə məhv ola bilmişəm?

Yazmaq istəyirəm, fikir bir yerə cəmlənmir

Ağ vərəqdə yoxa çıxıram və gedən nəfəs gəlmir

Nə qazanmaq, nə itirməyə dəyməz heç kimi

Kibirlə məhəbbət eyni qəlbdədirsə, keçməz heç kinin

Heç vaxt... gələcəyim olaraq gördüyüm biri

Bu gün gözümün önünə gəlir keçmişim kimi

Adına sətir düzdüyüm bəndimə kin bəsləyir indidən

İlk görüşdə aşiq olub nifrət edir ikincidə

Ömür relsləri üstündə son qatar mən, ilki sən

Sən də çıxıb getsən əgər bu göz yaşımı kim silər?

Çox tez böyüdüm, ağrılar keçəcək sandım

Səni silməyə çalışır, gəlib həyatıma girən hər qadın

Dünən ümid paylayan, sabah eşq dinlənər yardım

Edənin olmaz onda ömürdən gün dilənər saatın

Bu gün yaxşı ki, varam, amma sabah olmasam nə olacaq?

Yolumu gözləsən də, gözlərində nəm çoxalacaq, o dolacaq

Onda gedəsi yerin olmaz, ölsən də ömür heç olar

İnan ki, üzr istəməkçün belə həqiqətən gec olar

Xoş gəlsə də hər dəfəsində üzünü görmək

Səndən uzaq durub, gündə birinin açardım örpəyin

Qırardım bütün qəlbləri, sən olardım mən

Onda bilərdin ki, nə deməkdir sevilmədən ölmək

Hələ də bilmirəm ki, doğrun hansı, yalanın hansı

Hər sözünü həqiqət sayıb, yanaşmadım müəamma ilə

Yox əgər yanılıramsa, yaxşı onda durub izah elə

Hansı cəhənnəmdədir bəs xəyalını qurduğumuz ailə?

Dolur risalə, qəmlə sonu

Səhvən itirdim ömrümün yeddi ayını sənlə olub

Böyük sevgimiz var idi, məhv elədin qəsdən onu

Halbuki unuda bilərdin, aramızda hər nə olub

Yenidən gəlmişəm bax həmin ünvana qızılgül dərib

Adını soyuqluq qoyub axtarmadın düz on gün məni

Hətta xəyanət etdiyimi düşünüb üzümə gülmədin

Axı incidə bilməzdim onun-bunun qızı üçün səni

Yox uzun müddətim, qarışacam izsiz qeybə

Məni tanıya bilmədin, kibir-kinsizəm, siz deyiləm

Sənsizliyi yaşasam belə, mənliksiz deyiləm

Düzü hər kəsdən məhrumam, amma heç kimsiz deyiləm

Uzaqda bəzi dost dediklərin

Fağırın süfrəsinə, ac qarına gedir tox dediklərin

Eyib bir az səndədir ki, sənə nankor dediklərin

Kar-kor eşitmədin, nə görmədin, nə pox yediklərin

Yenə həminki gün olsaydı, güzəran olsaydı

Ağarza kimi qardaş, şeir gözlü gözəl yar olsaydı

Səbəbsiz getdilər, kimləri ki, mən ailəm saydım

Artıq intihar eləmişdin, yerimdə sən olsaydın

Əvvəl sevgidən yazırdım, indi şeirim əsəbdən

Əvvəl məni pis edən şeylərə, indi sevinirəm hərdən

Dəyişirəm əldən-əldə dolandıqca sevgi-məhəbbət

Ürək elə hey deyir ki, hər axşam-səhər içib zəhərlən

Özündən uzaqlaş bir az, kim qalacaq sənlə?

Düşün, sənlə olan gün gələcək köz basacaq qəlbə

Sonda unudulacaqsan və bircə hiss qalacaq səndə

Ki, sevməyə dəyməz heç kimi eşqin sanaraq həm də

Heç kim səndən biri deyil, hər kəs özgədir

Və illər ötüb keçdi, kül oldum altında közlərin

Gözlərim yolunda qaldı, yox dəvası özləmin

Ən çox özüm üçün darıxıram, inan, boşdur özgəsi

Bəlkə, bir-iki söz bəsimdi, görənə qədər kölgəsin

Məni tərk edən kəslərin, dönməyə yoxmuş öhdəsi

Vicdansız valideyn kimi özgə qapıya atar körpəsin

Bu qədər kor ola bilməz insan ki, övladını görməsin

Mən nə qəddarlıqlar gördüm, nə yalanlar gördüm

Dost ölən vaxtı, vecsiz olub sağ olanlar gördüm

Bir qıza görə artistlik edən nə oğlanlar gördüm

Kiçik dərəyə rast gələndə dağ olanlar gördüm

Heyif, bir az insafsızam, bir az mərhəmətsizəm

Baş daşa dəymir, gəlmədən qəm dizə və fərsizəm

Aydındır mən qədər sizə tənhalıqlar, çünki bəzən

Eşqi yaşamaq üçün bəs eləmirdi bir nəfər bizə

Bu qədər yorulmazdı qələm, hər kəsə xətt çəkə bilsə

Birgə güldüyüm dostlarımla bir dərd çəkə bilsəm

Özümdən uzaqlaşmaram, düzələrəm onda yol tapıb

Nə yaxşılığım vardısa haram elədi köhnə dostlarım

Ən başından səhv məndə idi, günah məndə

Ağladığımı görməyənə gözüm gələr, quraq əlbət

Ruhuma ağrı verir, çoxdandır bu sual məndə

Haqqımı niyə tapdaladı və niyə incidi Sura məndən?

Mən o qızı sənətçi eləyib əl işlərinə kömək edəcəkdim

İçimdə kin yox idi, vallah, təkcə kömək edəcəkdim

Necə düşünə bilmişdi, bunları nəyəsə görə edəcəyimi

Axı heç kimi yox idi, ona etməyib kimə edəcəkdim?

Arada sevgi qırağa, halal zəhmətimi yerə vurdu

Bilmədim 5 ay sonra məni egosuna kölə edəcəyini

Məhşur olmaq istəyirdin, istədiyin yerdəsən

Və bunun təşəkkürünü heç kimə yox mənə edəcəkdin

Evinə pul qazanmaq üçün fağır qalmışdı aralarda

Studiyaya gətirdim səni yığıb toyxanalardan

Ki, qazan əlin-ayağın təmiz, axı nə işin var oralarda?

nəysə, arada keç buralardan

sənsiz keçir iyirmibeşlərim

Unutdun hər şeyin olan adamı saydın indi heç nəyin

Ruhunu kinlə bəsləyib məhv edə bildin hər şeyi

Arada hörmət qaldı gözlədin onun da itməyin

O vaxtkı kimi durğunuq hələ də, tənha çaylar kimiyik

Qış günündə çıxan günəş, yayda yanvar kimiyik

Bir vaxt aldığımız hər nəfəsdə bir yerdəyik

İndi tamam yad insanlar kimiyik

Xeyli günahkar idin deyə, mən sayırdım hər nazın eyib

Ürək keçir həmin küçədən, ayaqlarım razı deyil

Sevgi sanırdım intahası deyil, eşqə ən azı heyif

Yüzdən biri qalır sənlə “yanındayam”-ı hamısı deyir

baxışlarıma qəm çökür hərdən

Ayaq izləri seçildi gözlərimdən nəm çəkiləndə

Səni bircə gün görməyəndə, nə qədər çox darıxırdım

Beş aydır danışmırıq, gör ki, indi nələr çəkirəm mən

Bəlkə də, bu həsrətimə əlacdı bir səs

Hələ də yolunu gözləyir həyəcanla, təlaşlı bir kəs

Nə vaxtsa keçər canımın ağrısı, amma sağalmır hislər

Bütün doğrularımızı öldürdü ən adi bir səhv

Dama-dama gölməçə oldum, tüstüyə satıb gül iyini

Aylardır közərdiyim ocaqda, daha təkcə kül idim

Həmişə yanımda olduğunu düşündüyüm biri var idi

Onun da son danışığı başqa cür idi

Heyif… süzülür qəm sətirə

Gördüyüm hər insafsızı nədənsə sənə bənzədirəm

Çatdın axır məqsədinə, səni qəm, məni yadlar aldı

Bu qədər yaxşılıqlar edib, pis biri kimi yadda qaldım

bir ümid çırağım sönürdü hər gün

İçkinin təsiriylə başqa birinə dönürdüm hər gün

Həminki adam ola bilmərəm artıq

Sizin yaşadığınız şeirlərdə mən ölürdüm hər gün

Məni boğur bu şəhər, bu insanlar

Məni yorur bu şeir, bu misralar

Gedirəm bir sabah qayıtmamaq ümidiylə

Gedirəm, əlvida, əlvida, sevgiylə

Məni boğur bu şəhər, bu insanlar

Məni yorur bu şeir, bu misralar

Gedirəm bir sabah qayıtmamaq ümidiylə

Gedirəm, əlvida, əlvida, sevgiylə

Məni boğur bu şəhər, bu insanlar

Məni yorur bu şeir, bu misralar

Gedirəm, bir sabah qayıtmamaq ümidiylə

Məni boğur bu şəhər, bu insanlar

Məni yorur bu şeir, bu misralar

Gedirəm, əlvida, əlvida, sevgiylə

Мен өзіме ұқсамаймын

Мен соңғы бетте тұрмын, бірақ мен көп үміт күтпеймін

Бұрын мен сенің өміріңде болсам, қазір сенің жүрегіңде емеспін

Мен сенімен бірге жылаймын, бірақ сеніңіз, мен бақытты емеспін

Мен бәрінің басына ораламын - 2014

Сол заманның рухы мен келбеті өз орнында, менің көлеңкем емес

Мен еріп бара жатырмын... мені қатты құшақтаңыз

Бұл жерден кетейік, әйтпесе бұл ел бізді түсінбейді

Бүгін жүрегімде жатқанның бәрі ертең көз алдымнан кетеді

Қанша алыс болсақ та, сенімен бірге мені ойла

Мен әрқашан жаныңдамын, құлағыңда, қысылтаяң сәтте

Жолда жүргеніме төрт жыл болды, бір жыл қалды

25-іне қанша, 9-шы желтоқсанға қанша

Қаншама 19, қаншама қоштасу

Жүрегім тау, Мен ақымақпын, Өлеңді ұнатпаймын

Онсыз да күйзелдім, хат жазуға күшім жетпейді

Әндер көмек емес, поэзиялық кітап емес

Жанымды алатын өлеңдер, Жарыққан жүректеріңнің майы

Бір парақтан мың бір жүректің шешімін тапқан менмін

Мен бүгін жалғызбын, сезімім торда

Қоқыс... Қайта тойдым

Жазып босатамын жүректі, Тұншықтырдым жанды

Мен сізге өшпенділікке лайық әрбір сезімге қарыздармын

Мүмкін бір күні сені ұмытармын, тексеруім керек

Өлімге жасаған алғашқы қадамым саған ғашық болу болды

Екінші қадамда басқаларды санауды үйрендім

Менің ең үлкен арманым бір күні ақын болу еді

Мен ақын болдым, енді ақындыққа лайық болуым керек

"Мен сені сүйе алмаймын" деп айтпа, "мен үшін уайымдама"

Сенің кесірінен жоғалтқан сезімдерімді қайтардым

Арамызды соққанның бәрі арамызда демеңіз

Мен үшін жыласаң көзіңді сүртпе

Жылаған сайын мені көргенде қиналатынмын

Маған сенің дауысың керек, бірақ сенің үнсіздігің гүлдерден де ауыр

Бір қолында қарындаш, бір қолында қалам, мыжылған бет

Тек жүрегім қалды, ал сен оны менен алдың

біз бастаған әрбір жол аяқталады

Енді қолым сынып, қансырап жатыр, сен менің мазамды ауырттың

Мені мына сұр қаладан алып кет, жанымды шетелге апар

Менің жүзімді күлдіртіңіз және бұл қайғы кенеттен қашып кетсін

Мен улануға шәрбатпын, сен жылы жүрекке суық жаңбырсың

Мен күндегі қараңғылықпын, айлы түнде ұйқымдасың

Қолыңа ешкім тиген жоқ, қайтесің, қария бол

Бұл от аспанға көтерілгенше, ошаққа күл шаштың

Жүрегім пессимистік болды, жақсы күнді күтпеді

Көз жасымен туған үмітті күлсалғышқа көміп жатырмын

Мүмкін сені кешіретін екінші жүз табылар

Мен оның суретіне гүл ұсынамын, өйткені мен оны көргім келеді

Тағдыр бөлсе, қара жолымды жаз деп

Саған жазылған махаббат жүз әйелге азап

Шашына тіке өлеңдерім, Бір күні өлсе, импровизациям

Онсызда мас күйім жаныма мың пәле әкелді

Күнде басқа сусын дастарханы, күнде басқа күлкі

Күн сайын мен әр түрлі жүзді, күн сайын ауырсынуды және күн сайын көремін

Мен құладым, келесі күні таңертең тұра алмаймын

Олардың бәрі бір-екі румка үшін ғана уланады

Мен өзімді ұстай алмаймын, рөлде жүрген сияқтымын

Мен өзімді жек көремін, мен қалайша жойылдым?

Жазғым келеді, ой бір жерге шоғырланбайды

Мен ақ параққа сіңіп кетіп, шыққан тынысым келмейді

Ешкім ұтуға немесе жоғалтуға тұрарлық емес

Егер мақтаныш пен махаббат бір жүректе болса, ештеңе қиылыса алмайды

Ешқашан... менің болашағым ретінде көретін адам

Бүгінгі күнім менің өткенім сияқты көз алдыма келеді

Қазірден бастап оның есіміне жол жазған менің дамбама реніші бар

Бірінші кездесуде ғашық болып, екіншісінде жек көреді

Мен өмір жолындағы соңғы пойызмын, сен біріншісің

Сен кетсең көз жасымды кім сүртеді?

Мен өте тез өстім, ауырсыну өтеді деп ойладым

Менің өміріме келген әрбір әйел сені өшіруге тырысады

Кешегі үмітті таратуға көмектесу, ертең көмектесуді тыңдауды жақсы көру

Олай етпесең, өміріңнен күндер сұрайсың

Бүгін келгенім жақсы, бірақ ертең жоқ болсам ше?

Жолымды күтсең де, көзіңдегі ылғал артады, толады

Сонда барар жерің қалмайды, өлсең де өмір түкке тұрғысыз болады

Маған сеніңіз, кешірім сұрауға шынымен кеш

Әр кезде сіздің жүзіңізді көру жақсы

Мен сенен алыстап, күніне бір ашар едім

Барлық жүректерді жаралайтын едім, сен болар едім

Сонда сен сүймей өлудің не екенін білер едің

Қайсысы шын, қайсысы өтірік екенін әлі білмеймін

Мен әрбір сөзді шындық деп қабылдадым және оған басқатырғышпен жақындамадым

Немесе мен қателессем, тоқтап түсіндіріңіз

Біз армандаған отбасы қандай тозақта?

Толық трактат, қайғылы аяқталу

Сізбен өмірімнің жеті айын кездейсоқ жоғалттым

Бізде үлкен махаббат болды, оны әдейі құрттың

Дегенмен, сіз арамызда болғанның бәрін ұмыта аласыз

Мен тағы келдім, мына мекенжайды қараңыз

Суық дедіңіз, он күн іздемедіңіз

Сен мені алдадым деп күлген де жоқсың

Оның қызы үшін сені ренжіте алмадым ғой

Жоқ, мен көпке дейін із-түзсіз жоғалып кетемін

Мені тани алмадың, мен мақтанамын, сен емес

Сенсіз өмір сүрсем де, өзімсіз емеспін

Бәрінен айырылғаным рас, бірақ ешкімнен құр емеспін

Алыстағы достар дейсіз

Айтқаныңыз кедейдің дастарханына, аш қарынға кетеді

Шүкіршілік етпегеніңіз ұят болды

Естімедің, көрмедің, жемедің

Қайта сол күн болса, өтіп бара жатса

Ағарзадай аға, ақындық көзді сұлу аға болса

Олар себепсіз кетіп қалды, мен оларды отбасым деп санадым

Сен менің орнымда болсаң әлдеқашан өз-өзіңе қол салған болар едің

Бұрын ғашықтықтан жазатын едім, енді поэзиям ашудан

Бұрын мені жаман сезінетін нәрселер, қазір мен кейде қуанамын

Қолдан қолға ауысамын, махаббат-махаббат

Жүрек күнде таңертең және кешке ішіп, улану керектігін айтады

Өзіңнен сәл алыста, сенің жаныңда кім қалады?

Ойлан, сенімен өткен күн жүректі өртеп жібереді

Ақырында ұмытыласың, сенде бір ғана сезім қалады

Бұл махаббат деп ойлап, сүюге тұрарлық емес екенін

Ешкім сенен емес, бәрі бөтен

Жылдар өтті, мен шоқ астында күл болдым

Менің көзім жолда қалды, бірақ мен дәріні жіберіп алдым

Бәрінен де өзімді сағындым, сеніңіз, бос

Көргенше бір-екі ауыз сөз жеткілікті болар

Мені тастап кеткендер қайтаруға міндетті емес

Намыссыз ата-ана сияқты баланы лақтырып жібересің

Адам баласын көре алмайтындай соқыр бола алмайды

Ешқандай жауыздық, өтірік көрмедім

Досым қайтыс болғанда, тірі, бейжай қалғандарды көрдім

Жігіттердің бойжеткенге әртіс болып жүргенін көрдім

Кішкентай бұлаққа тап болғанда, тауларды көрдім

Әттең, мен аздап әділетсіз, аяусызмын

Басы тасқа соқпайды, Қайғысыз тізерлеп отырмын

Менің кесірімнен кейде жалғыз қалатыны анық

Бізге махаббатпен өмір сүру үшін бір адам жеткіліксіз болды

Қалам әркімге сызат түсіре алса, бұлай шаршамас еді

Күлетін достарыммен қиналсам

Өзімнен кетпеймін, түзетсем, жол табады

Менде қандай жақсылық болса, оны ескі достарым харам етті

Әу бастан-ақ менің кінәм болды, менің кінәм

Менің жылағанымды көрмесеңіз, кешіріңіз, әрине

Жанымды ауыртады, көптен бері осы сұрақ мазалап жүр

Неге менің құқығымды таптады, неге Сура мен үшін ренжіді?

Сол қызды суретші етіп, қолөнеріне көмектесетін едім

Ешқандай ренішім жоқ, тек көмектесемін деп едім

Мен мұны бір нәрсе үшін істеймін деп ол қалай ойлады?

Өйткені, ешкім жоқ еді, мен оған жасамасам, кімге істемек едім?

Арада махаббат үзіліп, халал еңбегім жерге түсті

5 айдан кейін мені өз нәпсісінің құлына айналдыратынын білмедім

Сіз атақты болғыңыз келді, сіз қалаған жердесіз

Ал сіз бұл үшін маған рахмет айтасыз

Бұл арада ақша табу үшін үйде отыруға мәжбүр болды

Мен сені студияға әкелдім, тойханалардан жинадым

Қол-аяғың таза екен, сен сонда не істеп жүрсің?

Қалай болғанда да, тоқтаңыз

сенсіз менің жиырма бесім

Сізде бәрі бар адаммен санасуды ұмыттыңыз, енді сізде ештеңе жоқ

Жаныңды өшпенділікпен қоректендіру арқылы бәрін жоюға болады

Құрмет күттіңіз, жоғалтпаңыз

Сол кездегідей тоқырау, жалғыз өзендердей

Қыстың күні шыққан күн, жаздың қаңтары сияқтымыз

Біз әр тыныста біргеміз

Қазір біз бейтаныс адамдар сияқтымыз

Сіз өте кінәлі болғандықтан, мен сіздің әрбір флиртіңізді санадым

Жүрегім сол көшеден өтеді, аяғым тоймайды

Мен махаббат емес, махаббат деп ойладым

Жүз қалады, бәрі "мен сенімен біргемін" дейді.

Кейде көзім мұңға толады

Көзімнен ылғал кеткенде ізі көзге түсті

Сені бір күн көрмесемде, сені сағындым

Екеуміз бес айдан бері сөйлеспедік, қазір не болып жатқанымды қараңыз

Мүмкін, бұл менің сағынышыма керемет дауыс шығар

Ол әлі де өз жолын тағатсыздана күтуде

Бір күні жанымның дерті өтеді, бірақ сезім жазылмайды

Ең қарапайым қателік біздің барлық шындықты өлтірді

Шылым шегу үшін гүлдің иісін сатып, шалшыққа айналдым

Мен айлар бойы жанып жатқан пештегі күлден басқа ештеңе емес едім

Әрқашан жанымда болады деп ойлайтын адам болды

Оның соңғы сөзі басқаша болды

Әттең... мұң желіге сүзіледі

Неге екені белгісіз, мен көрген намыссыз адамға сен сияқты көрінемін

Ақырғы мақсатыңа жеттің, Қайғы сені алды, Мені жат жұрт алды

Қаншама жақсылық жасап, жаман адам болып есімде қалдым

үміт шамы күнде сөнді

Күн сайын ішімдік ішіп, басқа біреуге айналдым

Мен енді ол адам бола алмаймын

Өлеңдеріңде күнде өлетінмін

Мені осы қала, мына адамдар тұншықтырды

Шаршадым мына өлеңнен, мына өлеңдерден

Ертең қайтпаймын деген үмітпен кетемін

Кетемін, қош, қош, махаббатпен

Мені осы қала, мына адамдар тұншықтырды

Шаршадым мына өлеңнен, мына өлеңдерден

Ертең қайтпаймын деген үмітпен кетемін

Кетемін, қош, қош, махаббатпен

Мені осы қала, мына адамдар тұншықтырды

Шаршадым мына өлеңнен, мына өлеңдерден

Бір күні қайтпаймын деп кетіп бара жатырмын

Мені осы қала, мына адамдар тұншықтырды

Шаршадым мына өлеңнен, мына өлеңдерден

Кетемін, қош, қош, махаббатпен