До дрожи весёлое... - Артём Татищевский

Я тебя люблю.

Ты мой.

И я тебя люблю.

Спокойной ночи, кисочки.

Спокойной ночи.

По окончанию весны всё заржавело внутри,

Не знаю, но зачем ты боль причиняешь, прекрасно.

Я выживал, умирал не раз.

Я обещаю…

Пройти мне дай, я тебе говорю.

Слушай, я не собираюсь с тобой ничего сейчас выяснять,

Тебе сказал, просто пройти мне дай, я хочу уйти.

Просто пройти мне дай.

Ты че, не понимаешь что ли меня, или че?

Да ладно.

Я тебя люблю.

Да мне пох*й на тебя вообще, понятно?

Поверь мне, мне важнее любой войны покой

И чьё-то тело в постели с целью совокупления.

Я чувствую тепло лишь от любимых родных,

Их заботы и веру в меня, тишину моего внутреннего мира.

Тонкий запах самки чувствует пришедшее новое,

После двенадцати обратившись также в отдалённое.

Если я кончился, как личность в твоих глазах,

Если оставил впечатления прямо не ахти,

Не вникай же в мой личный невыносимый ад,

Не сказав ни слова, просто уходи.

Ты ж по жизни могла позабыть и стерпеть,

Но пришлось лишь винить меня, царапать,

Реветь, там, уйти и достаться другому.

Блин, всё правильно, не нужно никаких прощений.

Тупой иглой щеголял по побелке.

Горели надежды мои.

Снег сыпался сверху.

Знаешь, по юности жизни удары сломили,

Загнали шанс как пыль к тротуару.

А сейчас, от тебя только боль, и мной сушены дары,

Отдаляющиеся под тускло светящие фары.

Я забыл всё плохое.

Мне хорошо.

Этот выбор царапает кожу острым осколком.

Осмыслить способен, рвёт настоящее на клочки.

Я словно словом и после поставлена точка.

Бьюсь ради какой-то тупой безысходности, падкости.

Куча гадостей на дне бассейна желаний.

Зачем же внушаешь ты на ухо сладостным бредом

О том, что мы живы?

Я тебе люблю.

Ведь надо всё сделать правильно, не огорчить никого.

Я вынужден закрыться от всех.

Точка.

Мен сені жақсы көремін.

Сен менің.

Мен де сені жақсы көремін.

Қайырлы түн, мысықтар.

Қайырлы түн.

Көктемнің соңында іште бәрі тот басқан,

Білмеймін, бірақ неге қиналып жатырсың, жақсы.

Мен аман қалдым, бірнеше рет өлдім.

Мен уәде беремін…

Өтіп кетейін, айтамын.

Тыңда, мен сенімен енді ештеңе білмеймін,

Мен саған айттым, мені жіберші, кеткім келеді.

Тек маған өтуге рұқсат етіңіз.

Сіз мені түсінбейсіз бе, әлде не?

Жарайды.

Мен сені жақсы көремін.

Иә, мен саған мүлдем мән бермеймін, түсіндің бе?

Маған сеніңіз, мен үшін кез келген соғыстан гөрі бейбітшілік маңызды

Ал біреудің денесін төсекке жатқызу мақсатында.

Мен жылылықты тек сүйікті туыстарымнан сезінемін,

Олардың уайымдары мен маған деген сенімі, менің ішкі дүниемнің тыныштығы.

Әйелдің нәзік иісі жаңа келгенді сезінеді,

Он екіден кейін де алысқа бұрылды.

Сенің көзіңде адам болып бітсем,

Егер сіз тікелей әсер қалдырсаңыз, онша ыстық емес,

Менің жеке төзгісіз тозағыма енбе,

Бір сөз айтпай, кет.

Өмірде сіз ұмытып, шыдай аласыз,

Бірақ мен тек мені кінәлауым керек еді, сызат,

Айқайла, кет, басқасын ал.

Қарғыс атқыр, бұл дұрыс, кешірудің қажеті жоқ.

Дөңгелек ине ақтаңдақтай жарқ етті.

Үмітім өртенді.

Жоғарыдан қар жауып жатты.

Білесің бе, өмірдің жастық шағында соққылар сынды,

Олар мүмкіндікті шаң сияқты тротуарға апарды.

Ал енді сенен тек азап, мен құрған сыйлықтар,

Күңгірттенген фаралар астында шегіну.

Мен барлық жамандықты ұмыттым.

Мен өзімді жақсы сезінемін.

Бұл таңдау теріні өткір сынықпен сызады.

Ол түсінуге қабілетті, қазіргіні ұсақтай алады.

Мен сөз сияқтымын, содан кейін нүкте қойылады.

Мен кейбір ақымақ үмітсіздік, зұлымдық үшін күресемін.

Тілектер бассейнінің түбінде бір топ жағымсыз нәрселер.

Неге сен құлағыңа тәтті сандырақпен шабыттанасың

Біздің тірі екеніміз туралы?

Мен сені сүйемін.

Өйткені, ешкімді ренжітпеу үшін бәрін дұрыс жасау керек.

Мен өзімді барлығынан жабуым керек.

Нүкте.