Paradis Assassiné - Arsenik

Moi, je voulais que mes raps soient des putains de caresses ou des poings dans

la gueule

Que ça reste un phare dans ces ténèbres quand nos scrupules disparaissent,

je suis seul

Je suis seul avec ma plume, je célèbre la vie

Écume les trottoirs de la ville loin de ces cours où nos colères comparaissent

Je voulais profiter de ce couplet pour les coups que j’ai pas rendu

Mec, puisse notre zique nous rendre ce putain d’espoir qu’on a perdu

Seulement, voilà, rien n’apaise le poids des remords

Quand vivre, c’est faire semblant de ne pas être mort

Serrer le mors entre ses dents et se prétendre pur sang

L’alcool aidant, se détendre et déballer ce que tu ressens

C’est dans ces moments sombres que mes pensées me trahissent

Et que la peine encombre le beat, quand les rivières d’amour s’tarissent

Je débite des vers nourris aux drames vu que ma peau porte le deuil

Je laisse aller, ma rage s’envole comme dans un con de ballet de feuilles mortes

Mec, j’apporte à ton seuil, mon rap, ma routine

Et ces révoltes qu’on essaie de castrer à coups d’or et de platine

À coup d’or et de platine

Et je voulais juste parler, lester la douleur que j’emmagasine

Non, rien à foutre des couv' de magazines

Ça guérit pas le mal que je couve, cousine

Je t’ouvre mon cœur en putains de rimes assassines

Mon groove fascine comme luxe et liasses de papier

J’aime les gros BM mais j’oublie pas que la liberté, ça marche à pied

Eh le succès, c’est trop nocif

Et j’ai perdu en amitié tout ce que j’ai pu gagner en chiffres

Héritier de la violence à l’espoir chétif, que la vie a châtié

Je veux plus réduire mon champ de vision aux murs du quartier, non

Les sentiers de la gloire sont truffés de salopes, petit, sois pas triste

Le jeu est truqué depuis le procès du Christ

Je résiste malgré la hargne qui me lacère les entrailles

Mais il y aura combien de larmes sincères à mes funérailles?

Juste une entaille sur la joue de la France, man, pour que les données changent

Qu’on baise les putes qui touchent à la vertu des anges

Étrange sensation de crainte quand je vois leurs lois enfreintes

C’est comme s’ils injectaient de la haine dans la matrice de nos femmes

enceintes

Je garde le cadavre de mon innocence perdue, mon enfance calcinée

Dans ces rues où dansent les âmes de ces gosses assassinées

J’ai cru en la haine, aujourd’hui, je doute

Mec, être un homme, c’est regarder le Diable droit dans les yeux

Et lui dire d’aller se faire foutre

Je shoote l’enfer et le mal que mon corps abrite

Et j’ai juré à mon cœur que jamais plus je n'écouterai que ma bite ou mes poings

J’habite une blessure, un coin où rage immigre

Qui ne comprend pas ne comprendra jamais le rugissement du tigre !

Que ceux qui me dénigrent s’enfoncent ma poésie

J’voulais juste dégager mon cul de la trajectoire de ce putain de fusil

Ça me bousille le crâne alors j’ai choisi de l'écrire

Quand tout crame, décrire ce qui trame, détruire mon moi infâme

Sous les éclats de rire de la foudre et le chant des armes

Ce monde sale où la poudre parle et le ciel boude

Une larme de sky pour nos morts, ceux que le sort poignarde

Maman, Dieu te garde, je sais que Papa nous regarde depuis les cieux

Depuis mes yeux via ma bouche, lâche ce qui me touche vieux

Je couche sur le faf ce monde vicieux pour ceux de ma couche

J’accouche ces mots, seul dans ma putain de chambre

Deux mille un, ce mardi, le onze septembre

Мен, мен рэптерім құшақ немесе жұдырық болғанын қаладым

ауыз

Бұл қараңғылықта біздің уайымдарымыз сөнген кезде шамшырақ болып қала берсін,

Мен жалғызбын

Жалғыз қалам қаламмен, Өмірді тойлаймын

Біздің ашуларымыз пайда болатын осы соттардан алыс қаланың тротуарларын аралаңыз

Қайта оралмаған соққылар үшін осы өлеңді пайдаланғым келді

Адам, біздің музыкамыз жоғалтқан үмітімізді қайтарсын

Тек, барсың, өкініштің салмағын ештеңе жеңілдетпейді

Қай кезде өмір сүру – өлмегендей кейіп көрсету

Тістеріңіздің арасын қатайтыңыз да, асыл тұқымды болып көрініңіз

Алкоголь өзіңізді қалай сезінетініңізді, демалуға және ашуға көмектеседі

Дәл осы зұлмат кезеңде менің ойларым мені алдады

Махаббат өзендері құрғаған кезде, ауырсыну ырғақты бұзады

Терісім мұңайып тұрғанда, драмалық өлеңді айтамын

Мен босаттым, ашуым өлі жапырақтардың балетіндей ұшып кетті

Аға, мен сенің босағаңа әкелемін, рэпімді, әдетімді

Және бұл көтерілістерді біз алтын мен платинамен кастрациялауға тырысамыз

Алтын және платина

Мен жай ғана сөйлескім келді, мен сақтайтын ауырсынуды жеңілдеткім келді

Жоқ, журнал мұқабаларына мән бермеңіз

Көңілге түйген дерті емдемейді, немере аға

Мен саған жүрегімді өлтіретін рифмаларда ашамын

Менің ойығым сән-салтанат пен қағаз түйіршіктері сияқты қызықтырады

Маған үлкен БМ ұнайды, бірақ еркіндік бұл серуендеу екенін ұмытпаймын

Ей, сәттілік тым зиянды

Ал мен достықта қолымнан келгеннің бәрінен айырылдым

Зорлық-зомбылықтың мұрагері, өмір оны жазалады

Мен өз көзқарасымды көршінің қабырғаларымен шектегім келмейді, жоқ

Даңқ жолы қаншыққа толы, балам, мұңайма

Ойын Мәсіхтің сынағынан бері бұрмаланған

Мен ішек-қарынымды жаралаған агрессивтілікке қарамастан қарсы тұрамын

Бірақ менің жерлеуімде қаншама шынайы көз жас болады?

Деректердің өзгеруі үшін Францияның бетіндегі сызат қана

Періштелердің қасиетін тигізетін қаншықтарды бля

Олардың заңдарының бұзылғанын көргенде, мен біртүрлі қорқыныш сезімін аламын

Әйелдеріміздің құрсағына өшпенділік енгізіп жатқандай

жүкті

Мен жоғалған пәктігімнің, күйген балалық шағымның мәйітін сақтаймын

Осы өлтірілген балалардың рухы билейтін көшелерде

Мен жек көрушілікке сендім, бүгін күмәнім бар

Адам, адам болу шайтанның көзіне тік қарау

Жəне оған "жұтсын" деп айт

Мен тозақ пен денемдегі зұлымдықты атамын

Мен енді ешқашан өзімнің сиқырымды да, жұдырығымды да тыңдамаймын деп жүрегіме ант бердім

Мен жараны, ашудың көшкен бұрышын мекендеймін

Түсінбеген адам жолбарыстың ақырғанын ешқашан түсінбейді!

Мені жамандайтындар поэзиямды тұншықтырсын

Мен жәй ғана есегімді әлгі мылтықтан құтылғым келді

Бұл менің миымды бұзады, сондықтан мен оны жазуды таңдадым

Бәрі өртеніп кеткенде, не болып жатқанын сипаттаңыз, менің атақ-даңқымды жойыңыз

Найзағай күлкісі мен қарудың әні астында

Ұнтақ сөйлеп, аспан күңіренетін мына лас дүние

Өлгендерімізге, Тағдырдың кесірінен пышақталғандарға аспанның көз жасы

Мама, құдай сақтасын, әкем бізді жоғарыдан бақылап тұрғанын білемін

Менің көзімнен аузым арқылы, маған ескірген нәрсені тастаңыз

Мен өз қабаттағылар үшін бұл зұлым дүние туралы өтірік

Мен бұл сөздерді бөлмемде жалғыз жеткіземін

Екі мың бір, осы сейсенбі, қыркүйектің он біріншісі