Шумел камыш - Ариэль

Шумел камыш, деревья гнулись,

И ночка темная была.

Одна возлюбленная пара

Всю ночь гуляла до утра.

А поутру ПТАШЕЧКИ ЗАПЕЛИ —

УЖ НАСТУПИЛ ПРОЩАНЬЯ ЧАС.

Пора настала расставаться,

И слёзы брызнули из глаз.

Сам весь в слезах

Он так учтиво говорил:

«О чём ты плачешь, дорогая?

Быть может я тебе не мил?»

«Уж я и плачу и горюю

Всё о тебе, мой друг тужу!

А без тебя я через силу,

Ох, по земле сырой хожу».

Шумел камыш, деревья гнулись,

А ночка темная была.

Қамыс сыбдырлады, ағаштар майысты,

Ал түн қараңғы болды.

Бір сүйетін жұп

Ол түні бойы таңға дейін жүрді.

Таңертең құстар ән салды -

ҚАЗІР ҚОШТАСУ САҒАТЫ.

Бөлісетін кез келді

Ал менің көзімнен жас ағып кетті.

Менің көз жасым келді

Ол сондай сыпайы сөйледі:

«Неге жылайсың, жаным?

Мүмкін мен саған жақсы емес шығармын?»

«Мен қазірдің өзінде жылап, қайғырып жатырмын

Сен туралы бәрі мұңды, досым!

Ал сенсіз мен күшпен жүрмін,

Әй, мен дымқыл жерде жүрмін».

Қамыс сыбдырлады, ағаштар майысты,

Ал түн қараңғы болды.