Волчица - Андрей Никольский

Далеко за утренним туманом,

Так далеко, что может лишь присниться,

Падала, избитая обманом,

Тощая, голодная волчица

Она не знала всех тайн и превратностей,

Она не знала, что бывает в жизни подлость,

Она считала, что для жизни хватит малости —

Не быть голодной и ловить глотками вольность

Короткий век в отчаянной борьбе,

И если сердце жизнь ещё держало,

То стёрлись зубы, и огонь в зрачке

Сгорал, мерцая, судорожно, вяло

Не добежать до дома ей сегодня,

Не облизать волчат, свернувшихся в клубочек,

На всё на свете светит власть господня,

И не даёт ни времени и не отсрочек

Промёрзло всё до дна,

Одна душа светилась,

И жаркий мозг ей рисовал виденья,

Но сердце треснуло, упало и разбилось

В судьбе нет жалости

И нет в судьбе прощенья

Далеко за утренним туманом,

Так далеко, что может лишь присниться,

Падала, избитая обманом,

Тощая, голодная волчица…

Таңертеңгі тұманнан алыс

Тек армандай алатындай алыс

Құлады, алдады,

Арық, аш қасқыр

Ол барлық құпиялар мен төңкерістерді білмеді,

Ол өмірде арамдық болатынын білмеді,

Ол өмір үшін аз ғана жеткілікті деп сенді -

Аш қалмаңыз және жұтыммен еркіндік алыңыз

Шарасыз күресте қысқа жас,

Ал егер жүрек әлі де өмірді ұстанса,

Содан тістері тозып, көз қарашығында өрт шықты

Күйіп, жыпылықтап, дірілдеп, баяу

Бүгін оның үйіне жүгірме,

Допқа оралған қасқырдың күшіктерін жалама,

Жаратқан Иенің құдіреті дүниенің бәріне жарқырайды,

Және уақытты да, кешіктіруді де бермейді

Бәрі түбіне дейін қатып қалды,

Бір жан жарқырап кетті

Оның ыстық миы оған аян берді,

Бірақ жүрегі жарылып, құлап, сынып қалды

Тағдырда аяушылық жоқ

Ал тағдырда кешірім жоқ

Таңертеңгі тұманнан алыс

Тек армандай алатындай алыс

Құлады, алдады,

Арық, аш қасқыр...