Дон - Андрей Никольский

Мой дед казак

Мой дед казак —

Да что ж мне, братцы, клясться?

Да вот и шашку я повесил по ковру.

Я вас прошу никак не сомневаться:

Мой дед — казак,

Ей-богу, я не вру.

Эх, казаки полмира проскакали,

А если б надо было, заново прошли,

И на груди у них блестят медали,

И на груди у них Георгия кресты.

Пусть бог не даст,

Придёт пора лихая,

И казаков опять покличут вдруг в поход.

А наготове деда шашка боевая,

Я знаю точно, что она не подведёт.

Менің атам казак

Менің атам казак

Мен немен ант беруім керек, ағайындар?

Иә, мен қылышты кілемге іліп қойдым.

Сізден күмәнданбауыңызды сұраймын:

Менің атам казак

Құдаймен ант етемін, мен өтірік айтпаймын.

О, казактар ​​жарты дүниені атқа қондырды,

Қажет болса, біз қайтадан өттік,

Олардың кеуделерінде медальдар жарқырайды,

Және олардың кеуделерінде кресттер бар.

Құдай бермесін

Уақыт өте келе жатыр

Ал казактар ​​кенет қайтадан жорыққа шақырылады.

Ал атаның жауынгерлік қылыш дайын,

Мен оның сені тастамайтынын анық білемін.