Ma Rue Slammée - Alibi Montana

Ma rue, c’est un honneur de la slammer

Si elle ne fut, quelles auraient été mes années?

De mon natal Haïti jusqu'à la Courneuve, 93, Seine Saint-Denis

Élevé à la musique funky et au rap de Public Enemy

Je me rappelle mon voisin possédait un microphone

Il collectionnait les disques de Johnny, Dalida, les Beatles et les Rolling

Stones

Entre les cours et l'école buissonnière devant une canette et un grec frites

J'écrivais mes premiers vers

Il est encore loin ce nom qu’on me donnerait, Alibi

J'étais un jeune tourmenté du prénom de Nickerson mais si

Mes sœurs et mes frères

Comment ne pas comprendre Inspiration Guerrière?

Le titre de mon album dont maintenant je suis si fier

Bien sûr, elle est là, elle est en moi cette colère

Mais en même temps, faire avancer les choses

C’est c’que j’aimerais faire de plus sincère

Un refrain, un petit refrain

Mais un grand pas pour les frangins

Toutes religions, toutes couleurs

Un album que je dédicace aux sœurs

Mon histoire est parfois commune

Ressemblant à tant d’jeunes d’ailleurs ou de ma commune

Faire fortune n’a jamais été le but premier

J’me rappelle, j’voulais savoir mixer comme DJ Premier

Entre deux trois magouilles sur les bancs du quartier

J’retournais en classe, voir ce prof, en paire de lunettes Cartier

On partira de la cité, on s’disait dans la cour de récré

Comme si la cité était une prison de laquelle il fallait s'évader

Fait pas l’malin, zerma tu l’as vu en film

Mais c’est pour de vrai que je te dirai «Haut les mains»!

A force de nous prendre pour des dégénérés

C’est peut-être pour ça qu'à tout moment ça peut dégénérer

Mais j’vous dirai quand même

Que la première matière, c’est nous-mêmes

A nous d’avoir la volonté de réussir, peu importe le domaine

La pauvreté et la paix ont du mal à coexister

A nous de faire comprendre jusqu’aux sommets les plus hauts

Qu’on a le droit d’exister

Un refrain, un petit refrain

Mais un grand pas pour les frangins

Toutes religions, toutes couleurs

Un album que je dédicace aux sœurs

Ma rue slammée

Victor Hugo en Air Force One, c’est chant-mé

T’as ma parole

Менің көшем, оны ұрып-соғу абырой

Ол болмаса, менің жылдарым қандай болар еді?

Туған жерім Гаитиден Ла Курневке дейін, 93, Сен-Сен-Дени

Күлкілі музыка мен Public Enemy рэпінде өскен

Менің көршімнің микрофоны болғаны есімде

Ол Джонни, Далида, Битлз және Роллингтің жазбаларын жинады

тастар

Сынып пен мектепті өткізіп жіберу арасында банка мен грек картоптары

Мен алғашқы өлеңдерімді жаздым

Әліби деген есімнен әлі алыс

Мен Никерсон есімді қиналған бала едім, бірақ егер

Менің әпкелерім мен ағаларым

Жауынгер шабытын қалай түсінбеу керек?

Мен қазір мақтан тұтатын альбомымның атауы

Әрине, ол бар, бұл ашу менде

Бірақ сонымен бірге істерді аяқтау

Бұл мен істегім келетін ең шынайы нәрсе

Хор, кішкене хор

Бірақ ағалар үшін үлкен қадам

Барлық діндер, барлық түстер

Әпкелерге арнаған альбом

Менің әңгімем кейде жиі кездеседі

Басқа жақтан немесе менің коммунамнан келген көптеген жастарға ұқсайды

Бай болу ешқашан басты мақсат болған емес

Мен DJ Premier сияқты микс жасауды білгім келгені есімде

Маңайдағы орындықтардағы екі үш тентектердің арасында

Мен Cartier көзілдірігін киіп, осы мұғалімді көру үшін сыныпқа қайтатын болдым

Қаладан шығамыз, ойын алаңында айттық

Қала қашып құтылатын түрме сияқты

Ақылды болма, зерма, сен оны фильмнен көргенсің

Бірақ мен сізге "Қолдарыңызды көтеріңіз" деп айтатыным рас!

Бізді азғындар деп қабылдау арқылы

Сондықтан да кез келген уақытта азып кетуі мүмкін

Бірақ бәрібір айтамын

Бірінші мәселе өзімізде

Қандай салада болмасын, жетістікке жету үшін ерік-жігердің болуы өз қолымызда

Кедейшілік пен бейбітшілік қатар өмір сүру үшін күреседі

Оны биік шыңдарға жеткізу өз қолымызда

Біздің өмір сүруге құқығымыз бар

Хор, кішкене хор

Бірақ ағалар үшін үлкен қадам

Барлық діндер, барлық түстер

Әпкелерге арнаған альбом

Менің қираған көшем

Әуе күштеріндегі Виктор Гюго, бұл ән-мен

Менің сөзім бар