Жди - Алексей Вдовин

Жди меня, жди —

Меня всю ночь фонарь сторожил,

В окне заборы, и гаражи,

И хмурые дома в лесах.

Там на воде

Мы написали слово «нигде»

И долго — долго плыли, надев

На мачту небеса.

Жди меня, жди —

Я столько лет тебя ворожил,

А сколько я бумаг ворошил,

Точил карандаши и пел.

И никого

Не было, кто бы огонь

Держал, не разжимая ладонь,

Остался лишь один припев:

Жди, жди…

Жди меня, жди.

От осени сбежали стрижи,

И мы всё друг от друга бежим.

Рука в руке, плечом к плечу.

И провода

Качали нас по всем городам,

И вдоль дорог столбов череда —

Нательные кресты пьянчуг.

Жди меня, жди.

Мы дети над обрывом во ржи,

Сто лет по одиночке кружим,

Как точки на щеках весны,

Да только бродят звёзды в ночи,

Да только кочевая песня звучит,

А камыши всё так же молчат,

Хоть ветры говорят навзрыд:

Жди, жди…

Жди меня, жди.

Пусть наши отраженья уже

Забыли лужи и витражи —

Заснежены они теперь.

И пусть прольётся слеза,

Мы скоро растворимся в тиши,

И чёрточки на наших часах,

Оставь открытой дверь —

Верь и — жди, жди…

Мені күт, күт

Түні бойы шырақ мені қорғады,

Терезеде қоршаулар мен гараждар бар,

Ал ормандағы күңгірт үйлер.

Онда судың үстінде

Біз «еш жерде» сөзін жаздық

Ұзақ уақыт бойы олар киініп, жүзіп жүрді

Аспан діңгегіне.

Мені күт, күт

Мен сені қаншама жылдар бойы сиқырлап келемін

Қаншама қағазды араластырдым,

Қарындаштарын ұштап, ән айтты.

Және ешкім

Оқ салатын ешкім болмады

Ұстап, алақанын ашпай,

Бір ғана хор қалды:

Күте тұрыңыз…

Мені күт, күт.

Күзден жүйрік қашты,

Ал біз бір-бірімізден қаша береміз.

Қол ұстасып, иық тірестіріп.

Және сымдар

Олар бізді барлық қалаларда дүр сілкіндірді,

Ал қатардағы бағаналардың жолдарының бойында -

Кеуде кресттері маскүнем.

Мені күт, күт.

Қара бидайдағы жардың үстіндегі баламыз,

Жүз жыл бойы жалғыз айналып келеміз,

Көктемнің бетіндегі нүктелер сияқты,

Иә, түнде жұлдыздар ғана жүреді,

Иә, тек көшпенділер әні естіледі,

Ал қамыс әлі үнсіз,

Желдер жылап:

Күте тұрыңыз…

Мені күт, күт.

Біздің ойларымыз қазірдің өзінде болсын

Шалшықтар мен витраждарды ұмытып кеттім -

Олар қазір қар астында қалды.

Ал көз жасы төгілсін

Жақында біз үнсіздікке ериміз,

Ал сағаттарымызда сызықшалар

Есікті ашық қалдырыңыз

Сеніңіз және күтіңіз, күтіңіз ...