Океан - Алексей Вдовин

Это несет в тишине свое тело ко сну Земля

Это к себе прижимает Венера комет хвосты

Трогает пульс молодого вулкана реки петля

Стаи летят, и летят телеграммы, и тают льды

То, что не неведано миру, все это Океан

А на арене под куполом люди во тьме бегут

На колесе обозрения дети на них глядят

И никого, кто увидел бы судно на берегу

Все закружилось, сливаясь в столетья, в единый ряд

То, что несказано миру, все это Океан

Уйдут киты в ночь

Несет река соль

В глазах лежит, сверкая

Тихий океан

Бескрайний океан

Ол Жерді ұйықтау үшін денесін үнсіз алып жүреді

Бұл Венера кометалардың құйрықтарын басады

Жас жанартау өзенінің ілмегі пульсіне тиеді

Отар ұшады, телеграммалар ұшады, мұз ериді

Әлемге беймәлім нәрсе, мұның бәрі Мұхит

Ал күмбез астындағы аренада адамдар қараңғыда жүгіреді

Дөңгелек үстінде балалар оларға қарайды

Ал кемені жағадан ешкім көрмейтін

Барлығы айналып, ғасырларға, бір қатарға қосылды

Дүниеге айтылмағанның бәрі Мұхит

Киттер түнде кетеді

Өзен тұз тасиды

Көзінде өтірік, жарқыраған

Тынық мұхит

Шексіз мұхит