Знак - Алексей Страйк

Ветер двери настежь — свечи потушил,

Подхватил остатки порваной души.

Поднимайся в небо — на ухо шепнул, —

Наслаждайся светом, слушай тишину…

Он играет судьбами людей — cмотри в глаза!

Не скрытся, не уйти — он за спиной.

Спасенья не найти в объятьях сна.

Когда ударит гром, и рухнут небеса — увидишь знак!

На смену солнцу выйдет светр иной —

Смеётся, дразнит, манит за собой.

Протянет руки и отпустит боль,

К чему томится — душу не неволь!

Он играет судьбами людей — cмотри в глаза!

Не скрытся, не уйти — он за спиной.

Спасенья не найти в объятьях сна.

Когда ударит гром, и рухнут небеса — увидишь знак!

Есіктің желі кең ашылды - шамдарды сөндірді,

Жыртылған жанның қалдықтарын жинады.

Аспанға көтеріліңіз - құлағыңызға сыбырлады -

Жарықтан ләззат алыңыз, тыныштықты тыңдаңыз ...

Ол адамдардың тағдырымен ойнайды - көзге қараңыз!

Жасырмаңыз, кетпеңіз - ол оның артында.

Ұйқы құшағында құтқарылу мүмкін емес.

Найзағай соғып, аспан құлағанда, белгіні көресіз!

Күн басқа жарықпен ауыстырылады -

Күлдіреді, мазақтайды, шақырады.

Қолдарын созып, ауырсынуды босатыңыз,

Неге қиналады – жан тұтқын емес!

Ол адамдардың тағдырымен ойнайды - көзге қараңыз!

Жасырмаңыз, кетпеңіз - ол оның артында.

Ұйқы құшағында құтқарылу мүмкін емес.

Найзағай соғып, аспан құлағанда, белгіні көресіз!