Одинокими бывают... - Александр Марцинкевич, Кабриолет

Я пил бы воду с твоих рук

И путь до встреч да разлук.

Я рисовал бы образ твой

И крик души твоей немой!

Одинокими бывают, если сердце разбивают,

Если улетает правда, то нет пути обратно!

II куплет:

Любовь бывает лишь одна!

Я долго ждал, искал тебя!

А убегал в твои мечты

И даже воздух из моей любви!

Сенің қолыңнан су ішер едім

Және кездесулер мен қоштасулар жолы.

Мен сенің суретіңді салар едім

Ал сенің жаныңның зары мылқау!

Жалғызсың, жүрегі жаралса,

Шындық ұшып кетсе, кері жол жоқ!

ІІ өлең:

Бір ғана махаббат бар!

Мен сені көп күттім, іздедім!

Және сіздің арманыңызға қашып кетті

Тіпті менің махаббатымнан ауа!