Preface - Akphaezya

The 13th century was born in strangulation.

The strangulation of the akphaezyan

forests and seas.

Human deserts, the greatest of the 14 kingdoms, became,

with the new queen’s face, a curse for its people.

its armies, conquering the

last woods in the north east, spread a burning dead sand on elves and centaurus

phantom civilisations.

It was as if Shyrya’s ambition had grown with the last

cycles of the twin suns…

For years, the confraternity of the crimson-eyed priests had been hearing the

same poem… A poem cried by some dead souls in the hand of life!

«Tyro, incarnation of Natural divinities

Sorrows for lands in agony

Since each tear is a fallen tree

In the abyss of the golden sea.»

What followed came with its hopes, its pains… Some lessons for a lot of

mysteries, but remember… Akphaezya has never cried a secret to those who

smile with no respect

13 ғасыр тұншықтыруда дүниеге келген.

Акфаезянның тұншықтырылуы

ормандар мен теңіздер.

14 патшалықтың ең үлкені болған адам шөлдері,

жаңа патшайымның бет-бейнесі, өз халқы үшін қарғыс.

оның әскерлері жаулап алды

солтүстік-шығыстағы соңғы ормандар, эльфтер мен кентаврларға жанып жатқан өлі құм себілді

фантомдық өркениеттер.

Соңғысымен Шырияның амбициясы артқандай болды

егіз күннің циклдері…

Жылдар бойы қызыл көзді діни қызметкерлердің бауырластары естіп келді

баяғы өлең... Өмірдің қолында біраз өлі жырлаған өлең!

«Тиро, табиғи құдайлардың инкарнациясы

Азап шеккен елдер үшін қайғы

Өйткені әрбір жас – құлаған ағаш

Алтын теңіздің тұңғиығында.»

Одан кейінгі нәрсе өз үмітімен, азабымен келді... Көпшілікке біраз сабақ

жұмбақ, бірақ есіңде болсын... Ақфаезя ешқашан сыр ашқандарға жылап көрген емес

құрметтемей күліңіз