Yüreğim Kanıyor - Ahmet Kaya, Yusuf Hayaloğlu

Sakin göllerin kuğusuyduk

Salınarak suyun yanağında

Yarılan ekmeğin buğusuyduk

Gözüm yaşarıyor

Yüreğim yanıyor

Olmasaydı sonumuz böyle

Gözüm yaşarıyor

Yüreğim kanıyor

Olmasaydı sonumuz böyle

«Biri saksımızı çiğneyip gitti

Biri duvarları yıktı

Camları kırdı

Fırtına gelip aramıza serildi

Biri milyon kere çoğaltıp hüzünleri

Her şeyi kötüledi

Bizi yaraladı

Biri şarabımızı döktü

Soğanımızı çaldı

Biri hiç yoktan vurdu kafeste kuşumuzu!

Ciğerim yanıyor, yüreğim kanıyor

Olmasaydı… olmasaydı sonumuz böyle!»

Gözüm yaşarıyor

Yüreğim kanıyor

Olmasaydı sonumuz böyle

Gözüm yaşarıyor

Yüreğim kanıyor

Olmasaydı sonumuz böyle

Dağlarda çoban ateşiydik

Dolanarak mavzer yatağında

Ceylanın pınara inişiydik

Göğsüm daralıyor

Yüreğim kanıyor

Olmasaydı sonumuz böyle

Birer yolcuyduk aynı ormanda kaybolmuş

Aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe

Hep aynı yerde karşılaşırdık, tesadüf bu

Birer tomurcuktuk hayatın kollarında

Birer çiğ damlasıydık

Bahar sabahında, gül yaprağında

Dedim ya;

Hiç yoktan susturuldu şarkımız!

Yüreğim kanıyor, yüreğim kanıyor

Bitmeseydi… bitmeseydi bizim öykümüz böyle!"

Göğsüm daralıyor

Yüreğim kanıyor

Olmasaydı sonumuz böyle

Біз тыныш көлдердің аққулары едік

Судың бетінде тербелу

Жарылған нанның буы болдық

менің көзім жас келеді

жүрегім өртеніп барады

Олай болмаса, біз осылай аяқтаймыз

менің көзім жас келеді

жүрегім қан жылайды

Олай болмаса, біз осылай аяқтаймыз

«Біреу гүл құмырамызды ұрлап кетіп қалды.

Біреу қабырғаларды бұзды

терезелерді сындырды

Дауыл соғып, арамызда жатты

Біреу қайғыны миллион рет қайталайды

бәрін нашарлатты

бізді ренжітті

Біреу шарапымызды төгіп жіберді

Ол біздің пиязды ұрлап кетті

Біреу біздің құсты қапаста атып жіберді!

Бауырым өртеніп, жүрегім қан жылады

Егер ол болмаса... егер ол болмаса, біз осылай болдық!»

менің көзім жас келеді

жүрегім қан жылайды

Олай болмаса, біз осылай аяқтаймыз

менің көзім жас келеді

жүрегім қан жылайды

Олай болмаса, біз осылай аяқтаймыз

Таудағы қойшының оты едік

Маузер керегесінде кезіп жүр

Біз қарақұйрықтың бұлаққа түсуі едік

Менің кеудем тарылып барады

жүрегім қан жылайды

Олай болмаса, біз осылай аяқтаймыз

Біз бір орманда адасып кеткен саяхатшылар едік

Торғайлар да сол сықырлап дірілдейді

Екеуміз бір жерде кездестік, бұл кездейсоқтық

Өмір құшағында бүршік болдық

Біз шық тамшылары едік

Көктемде таңертең, раушан гүлінде

мен айттым;

Әніміз бекерге үнсіз қалды!

Жүрегім қан жылап, жүрегім қан жылады

Егер ол бітпесе... бітпесе, бұл біздің тарих!».

Менің кеудем тарылып барады

жүрегім қан жылайды

Олай болмаса, біз осылай аяқтаймыз