Coração Materno - Caetano Veloso

Disse um campônio à sua amada:

«Minha idolatrada, diga o que quer

Por ti vou matar, vou roubar

Embora tristezas me causes mulher

Provar quero eu que te quero

Venero teus olhos, teu porte, teu ser

Mas diga, tua ordem espero

Por ti não importa matar ou morrer»

E ela disse ao campônio, a brincar

«Se é verdade tua louca paixão

Parte já e pra mim vá buscar

De tua mãe, inteiro o coração»

E a correr o campônio partiu

Como um raio na estrada sumiu

E sua amada qual louca ficou

A chorar na estrada tombou

Chega à choupana o campônio

Encontra a mãezinha ajoelhada a rezar

Rasga-lhe o peito o demônio

Tombando a velhinha aos pés do altar

Tira do peito sangrando

Da velha mãezinha o pobre coração

E volta a correr proclamando

«Vitória, vitória, tem minha paixão»

Mas em meio da estrada caiu

E na queda uma perna partiu

E à distância saltou-lhe da mão

Sobre a terra o pobre coração

Nesse instante uma voz ecoou:

«Magoou-se, pobre filho meu?

Vem buscar-me filho, aqui estou

Vem buscar-me que ainda sou teu!»

Бір жерлес сүйіктісіне:

«Менің кумирім, қалағаныңды айт

Сен үшін өлтіремін, ұрлаймын

Мұң маған әйелді тудырса да

Менің қалағанымды қалаймын

Мен сенің көздеріңді, мінезіңді, болмысыңды қастерлеймін

Бірақ айтыңызшы, сіздің тапсырысыңызды күтемін

Сіз үшін өлтіру немесе өлу маңызды емес»

Ал ол шаруаға ойнаң                  т     айтты

«Егер сенің құмарлығың рас болса

Қазір кет, мен үшін оны ал

Анаңыздан, шын жүректен»

Ал ел ағасы жүгіріп кетіп қалды

Жолдағы найзағай қалай жоғалып кетті

Сіздің сүйікті адамыңыз есінен танып қалды

Жолда жылап құлады

Елші саятшылыққа келеді

Тізерлеп намаз оқитын ананы табады

Оның кеудесін шайтан жыртады

Құрбандық үстелінің етегінде құлап жатқан кемпір

Қан кету кеуде жолағы

Кәрі анадан кедей жүрек

Және жариялай отырып, қайтадан жүгіреді

«Жеңіс, жеңіс, сенде менің құмарлығым»

Бірақ жолдың қақ ортасында құлап қалды

Ал күзде бір аяғы сынды

Ал алыста оның қолынан секіріп кетті

Жерде кедей жүрек

Осы кезде бір дауыс шықты:

«Сен өзіңді жараладың ба, бейшара ұлым?

Кел мені ал, балам, міне, келдім

Кел мені ал, мен әлі сенікімін!»