Time within Time a. The Ebbing Tide b. The Electric Storm - Patrick Stewart/Rick Wakeman/Fraser Thorneycroft-Smith/Phil Williams/Simon Hanson/London Symphony Orchestra/David Snell/English Chamber Choir/Guy Protheroe, Rick Wakeman, David Snell

The ebbing tide eventually carried them onto a small island strewn with giant

turtle shells, on the far

side of which a narrow strait of water flowed.

This, the final gulf between them and the subterranean mainland.

The island appeared alive, as geysers of hot steams forced their way through

crevasses in the salacious

sandstone, creating hot springs wherever the ground had sunk to form natural

basins.

They watched in fascination as plumes of vapour rose majestically into their

air, creating heavily-laden

clouds from which each returning droplet assumed the prismatic colours of the

rainbow.

As the warm humid air gently eased the paint of their aching limbs,

the tree weary travellers fell exhausted

to the ground, where they slept.

As they slept, dreamed of the world they were now part of.

A world within a world.

Time within time.

A dream within dreams.

b.

THE ELECTRIC STORM

They were awakened by the noise of an electric storm.

The waves had destroyed their raft and the sea was a raging torrent,

racing at great speed along the

strait, which now took on the appearance of rapids.

Each talking refuge inside one of the giant turtle shells, their chanses of

survival lessened by each

passing second as hughe waves swept them along the narrow strait toward an

enormous gaping black hole,

into which the anguished water poured at an alarming rate.

All around them forked streaks of lighting plunged and attacked in every

direction, some of which

metamorphosed into globes of fire, which, for inexplicable reasons beyond their

understanding, began to

chase the turtle shells as they plunged violently, one by one, into the black

hole.

After falling for what seemed an eternity, they were suddenly shot sideways at

terrific velocity into

a tunnel which had barely enough room to spare between the shell and the

ceiling above their heads.

Although they were many languages beneath the earth’s crust, the tunnel behind

them was bathed in

white blinding light, as, despite their being given both guidance and

propulsion of great speed by the rapid

flow of water, the globes od fire had chosen the same route.

The chase was on as they prepared for the ride of their lives.

Ақырында, толқын оларды алыптар шашылған шағын аралға апарды

тасбақа қабықтары, алыстағы 

судың тар бұғазы ағып жатқан жағы.

Бұл олар мен жер асты материгі арасындағы соңғы шығанақ.

Ыстық будың гейзерлері арқылы өтіп бара жатқанда, арал тірі қалды

салауаттағы жарықтар

құмтас, табиғи түзу үшін жер батқан жерде ыстық бұлақтарды жасайды

бассейндер.

Олар FANTING-тен арылды, өйткені олардағы будың өсімдіктері

ауа, қатты жүкті тудырады

бұлттар, олардан әрбір қайтып келе жатқан тамшы бұлттың призматикалық түсін қабылдайды

кемпірқосақ.

Ылғалды жылы ауа олардың ауырған аяқ-қолдарының бояуын ақырын жұмсартқанда,

ағаш шаршаған саяхатшылар шаршады

олар ұйықтаған жерге.

Олар ұйықтап жатқанда, қазір бір бөлігі болған әлем туралы армандады.

Әлемдегі әлем.

Уақыт ішіндегі уақыт.

Армандардағы арман.

б.

ЭЛЕКТР ДҰРАНЫ

Олар электрлік дауылдың шуымен оянды.

Толқындар олардың салдарын жойып жіберді, ал теңіз қатты ағынға айналды,

бойымен үлкен жылдамдықпен жарысады

қазір рапидтердің пайда болуын қолға алған бұтақтар.

Әрбір сөйлейтін адам алып тасбақа қабықтарының бірінің ішінде паналайды, олардың мүмкіндіктері

аман қалу         әрқайсысына                                | |

Екіншіден, Hughe толқындары ретінде өту оларды тар бұтқа қарай бұрды

үлкен саңылау қара тесік,

оның ішіне азапты су дабыл                            |

Айналасында жарық жолақтары түсіп, әрқайсысына шабуыл жасады

бағыт, олардың кейбіреулері

отты глобустарға  метаморфизмге ұшырады, олар түсініксіз себептермен олардың

түсіне бастады

тасбақа қабықшаларын қуып, олар бір-бірлеп қара жерге батып кетті.

тесік.

Мәңгілік болып көрінген нәрсеге құлағаннан кейін олар кенеттен жан-жаққа оқталды

ғажайып жылдамдық

қабық пен оның арасында бос орын қалдырмайтын туннель

төбе олардың бастарының үстінде.

Олар жер қыртысының астында көп тіл болғанымен, артындағы туннель

олар шомылды

ақ соқыр жарық, сияқты, олардың басшылық пен екеуі де берілгеніне қарамастан

шапшаң үлкен жылдамдықты қозғау

су ағыны, отты глобустар бірдей жолды таңдады.

Олар өздерінің өмірлік серуеніне дайындалып жатқанда, қуу жалғасып жатты.