Дорога - Виктор Луферов

Нет, не из тех, кто тайком любит в мед добавлять

Дегтя — советчик мой был из племени честных людей.

— Слушай, — сказал он, — друг, чем так плохо играть,

Лучше тыквы растить или пасти свиней.

Я рассмеялся, — хлебнув славы какой-никакой,

Быть на последних ролях в провинции я не смогу,

Тыквы мои должны размером поспорить с луной,

Свиньи, как скопища туч, разлечься должны на лугу.

Но чтобы вкус моих тыкв стал знатоков восхищать,

Или чтоб мясом свиней мне накормить всю страну,

Нужно всего себя новому делу отдать,

Нужно ему посвятить жизнь, хотя бы одну.

Ну, а случится, что там плохо дела пойдут,

Скажет мне бахчевод или откормщик свиней:

«В нашем, брат, деле нужны особый талант и труд,

Так что, играй, как играл, брат, на гитаре своей».

Так что, колок подвернув, если ослабла струна,

Дальше пойду, как и шел, узкого грифа тропой,

Именно в тех краях тыквой желтеет луна,

И преграждают путь вепри с щетиной стальной.

Именно в тех краях ключ бьет с кастальской водой,

Вечнозеленый лавр манит прохладой ветвей,

И по дороге туда, Господи, Боже ты мой,

Мне растерять не жаль бисер оставшихся дней.

Каждый пришедший в мир, значит — попавший на пир,

Из своего кармана платит на этом пиру:

Платит за шпаги свои шпагоглотатель-факир,

Платит за бури моряк, платит игрок за игру.

Каждому отсчитав, сколько положено лет,

Жизнь предъявляет всем неумолимый свой счет,

И потому у меня лично претензий нет

К тем, кто не так, как я, на белом свете живет.

Время прощаться.

Прощай, добрый советчик мой!

Побыл я на побегушках своих же сомнений-теней…

А по дороге туда, Господи, Боже ты мой,

Мне растерять не жаль бисер оставшихся дней.

Именно в тех краях ключ бьет с кастальской водой,

Вечнозеленый лавр манит прохладой ветвей,

А по дороге туда, Господи, Боже ты мой,

Мне растерять не жаль бисер оставшихся дней…

Жоқ, бал қосқанды жасырын ұнататындардың бірі емес

Тар – кеңесшім адал адамдар руынан еді.

«Тыңда, - деді ол, - досым, неге сонша ойнайсың?

Асқабақ өсіру немесе шошқаларды азықтандыру жақсы.

Мен күлдім, - қандай да бір салтанатты жұтып қойдым,

Мен провинциядағы соңғы рөлдерде бола алмаймын,

Менің асқабақтарым мөлшері бойынша аймен бәсекелесуі керек,

Шошқалар, бұлттардың шоғырлары сияқты, шалғынға жайылуы керек.

Бірақ менің асқабақтарымның дәмі білушілерді қуанту үшін,

Немесе бүкіл елді шошқа етімен асырайын деп,

Сіз өзіңізді жаңа себепке беруіңіз керек,

Ол кем дегенде бір өмірін арнауы керек.

Онда жағдай нашар болады,

Қауын өсіруші немесе шошқа бордақылаушы маған:

«Біздің кәсіп, аға, ерекше талант пен еңбекті қажет етеді,

Ендеше, гитарада қалай ойнасаң солай ойна, ағайын.

Сонымен, қазықты айналдыру, егер жіп әлсіреген болса,

Мен әрі қарай жүремін, тар мойын жолымен,

Дәл сол бөліктерде ай асқабақтай сарғайып,

Ал болат қылшықты қабандар жолды бөгейді.

Дәл сол бөліктерде бұлақ Кастал суымен ағады,

Мәңгі жасыл лавр салқын бұтақтармен шақырады,

Жолда, Ием, Құдайым,

Қалған күндердің моншақтарын жоғалтқаныма өкінбеймін.

Дүниеге келген әрбір адам мерекеге келді дегенді білдіреді.

Бұл тойда ол өз қалтасынан төлейді:

Қылыш жұтқан факир қылыштарының ақысын төлейді,

Дауылдың ақысын теңізші, ойынның ақысын ойыншы төлейді.

Әрқайсысы қанша жыл болуы керек екенін есептеді,

Өмір әркімге өзінің айнымас есебін береді,

Сондықтан менің жеке шағымым жоқ

Дүниеде мен сияқты өмір сүрмейтіндерге.

Қоштасатын уақыт.

Қош бол, менің жақсы кеңесшім!

Мен өзімнің күмәнім-көлеңкелерім үшін жұмыс істеп жүрдім ...

Жолда, Ием, Құдайым,

Қалған күндердің моншақтарын жоғалтқаныма өкінбеймін.

Дәл сол бөліктерде бұлақ Кастал суымен ағады,

Мәңгі жасыл лавр салқын бұтақтармен шақырады,

Жолда, Ием, Құдайым,

Қалған күндердің моншақтарын жоғалтқаныма өкінбеймін...