Когда придёт моя пора - Виктор Луферов

Когда придет моя пора,

Мне перед Господом предстать,

С горою свидется гора,

Как смею я предполагать.

Окружат ангелы меня,

А крылья их белым-белы,

А в белых сумочках у них

У всех по горсточке золы.

«А мы давно уж ждали вас,

знать, время свидеться пришло».

У Господа лукавый взгляд,

Господь нахмурит мудрый лоб.

К небесной свите, обратясь,

Он скажет: «Мы решить должны,

в раю ли место для него

или в аду у сатаны.»

И каждый ангел подойдет,

А крылья их белым-белы,

И на тарелочку весов

По горстке высыпет золы.

А в той золе — вся жизнь моя:

И то, что знал и что забыл.

Как будет страшен этот миг,

Как нежно шелестенье крыл.

И дрогнет голосом Господь,

Когда чуть перевесит ад,

Ведь в прегрешениях его

Я сам немного виноват.

«А он к высокой цели шел,

и нравился за это мне,

за это, — скажет — я готов

вознаградить его вдвойне».

Качнутся легкие весы

От той крупинки золотой.

Застынут, ровно не одна

Не перевесила другой.

И улыбнется тут Господь:

«Мой сын, ну, что тебе сказать?

Теперь ты можешь сам себе

Казнь и награду выбирать.»

И я скажу ему: «Господь,

Хоть обойди весь белый свет,

Награды лучше не сыскать

И казни хитроумней нет:

Позволь мне повторить свой путь,

А там — и песенке конец.

Вознаградила меня мать,

Приговорил меня отец».

Когда придет моя пора,

Мне перед Господом предстать,

С горою свидется гора,

Как смею я предполагать.

Окружат ангелы меня,

А крылья их белым-белы,

А в белых сумочках у них

У всех по горсточке золы.

Менің уақытым келгенде

Мен Жаратқан Иенің алдында тұрмын

Тау таумен кездеседі,

Мен қалай ойладым.

Періштелер мені қоршап тұр

Олардың қанаттары ақ-ақ,

Және олардың ақ сөмкелерінде

Әр адамның бір уыс күлі бар.

«Ал біз сені көптен күттік,

кездесу уақыты келгенін біліңіз».

Раббың қулықпен қарайды,

Жаратқан Ие оның дана маңдайын жыртады.

Көктегі жолсеріктерге бұрылып,

Ол: «Біз шешуіміз керек

оған жәннатта орын бар ма?

немесе шайтанмен бірге тозақта».

Және әрбір періште сәйкес келеді

Олардың қанаттары ақ-ақ,

Ал таразы табағына

Күл бір уыс болып төгіледі.

Ал күлде менің бүкіл өмірім:

Ал нені білді, нені ұмытты.

Бұл сәт қаншалықты қорқынышты болады

Қанаттардың сыбдыры қандай нәзік.

Жаратқан Иенің даусы дірілдейді,

Тозақтың салмағы аз болса,

Расында, оның күнәларында

Кішкене өзім кінәлімін.

«Ал ол биік мақсатқа барды,

және ол маған ұнады,

бұл үшін, – дейді – мен дайынмын

оны екі есе марапаттаңыз.

Жеңіл таразы тербеледі

Сол алтын дәннен.

Мұзда, жалғыз емес

Басқасынан асып түспеді.

Ал Жаратқан Ие бұл жерде күледі:

«Балам, не айтайын?

Енді сіз өзіңіз аласыз

Орындау және таңдау үшін сыйақы».

Мен оған: «Ием,

Кем дегенде бүкіл әлемді айналып өтіңіз,

Сыйақыларды таппаған дұрыс

Бұдан артық қулық жоқ:

Жолымды қайталауға рұқсат етіңіз

Міне, әннің соңы.

Анам мені марапаттады

Әкем маған бұйырды».

Менің уақытым келгенде

Мен Жаратқан Иенің алдында тұрмын

Тау таумен кездеседі,

Мен қалай ойладым.

Періштелер мені қоршап тұр

Олардың қанаттары ақ-ақ,

Және олардың ақ сөмкелерінде

Әр адамның бір уыс күлі бар.