Ну вот, исчезла дрожь в руках - Владимир Высоцкий, Инструментальный ансамбль «Мелодия»

Ну, вот исчезла дрожь в руках,

Теперь — наверх!

Ну вот, сорвался в пропасть страх

Навек, навек, —

Для остановки нет причин —

Иду, скользя…

И в мире нет таких вершин,

Что взять нельзя!

Среди нехоженных путей

Один — пусть мой,

Среди невзятых рубежей

Один — за мной!

А имена тех, кто здесь лег,

Снега таят…

Среди непройденных дорог

Одна — моя!

Здесь голубым сияньем льдов

Весь склон облит,

И тайну чьих-нибудь следов

Гранит хранит…

И я гляжу в свою мечту

Поверх голов

И свято верю в чистоту

Снегов и слов!

И пусть пройдет немалый срок —

Мне не забыть,

Как здесь сомнения я смог

В себе убить,

В тот день шептала мне вода:

Удач — всегда!..

А день… какой был день тогда?

Ах да — среда!..

Енді қолдағы діріл сейілді,

Енді - жоғары!

Жарайды, қорқыныш тұңғиыққа құлады

Мәңгі, мәңгі,

Тоқтауға себеп жоқ

Мен сырғанаймын...

Әлемде мұндай шыңдар жоқ,

Не алуға болмайды!

Басылмайтын жолдардың арасында

Біреуі – менікі

Алынбаған шекаралардың қатарында

Біреуі артымда!

Ал осында жатқандардың есімдері,

Қар еріп жатыр...

Бастылмаған жолдардың ішінде

Біреуі менікі!

Мұнда мұздың көк жарқылы

Бүкіл еңіс жабылған

Ал біреудің ізінің сыры

Гранит сақтайды ...

Ал мен арманыма қараймын

бастардың үстінде

Ал мен тазалыққа нық сенемін

Қар мен сөз!

Ал көп уақыт өтсін -

Мен ұмытпаймын

Мен мұнда қалай күмәнданамын

Өзіңді өлтір

Сол күні су маған сыбырлады:

Сәттілік - әрқашан!

Ал күн... ол кезде қандай күн болды?

Иә, сәрсенбі!