Без крыльев как дым - Крематорий

Без крыльев, как дым,

Форм любых, придуманных фантастом,

Над кровлей крыш чужих домов

Летает паранойя.

И в шорохе дней

Никто не знает, что в ней

Солнце светит напрасно,

Солнце горит зря…

А в запахе роз

Дивных струн пьяное дыханье,

Седой Дон-Хуан, всем назло

Поющий диферамбы

Желтой траве,

Для которой уже

Солнце светит напрасно,

Солнце горит зря…

Если лето пройдет,

Не плачь о нем и не беги за Солнцем,

Не целуй без любви.

Зачем искать живого среди мертвых?

Не верь мне,

Когда я скажу тебе:

«Солнце светит напрасно,

Солнце горит зря…»

Түтін сияқты қанатсыз

Ғылыми фантаст-жазушы ойлап тапқан кез келген пішін,

Басқа адамдардың үйлерінің шатырларының төбесінен жоғары

Паранойя ұшады.

Және күндердің шуылдауында

Оның ішінде не бар екенін ешкім білмейді

Күн босқа жарқырайды

Күн босқа жанады...

Және раушан гүлдерінің иісімен

Ғажайып жіптер мас тыныс,

Сұр шашты Дон Жуан, бәріне ренжімейді

Диферамба әнін айту

сары шөп,

Ол үшін қазірдің өзінде

Күн босқа жарқырайды

Күн босқа жанады...

Жаз өтсе

Ол үшін жылама және күннің артынан жүгірме,

Махаббатсыз сүйме.

Неліктен тіріні өлілердің арасынан іздеу керек?

Маған сенбе,

Мен саған айтқанда

«Күн бекер жарқырайды,

Күн босқа жанып тұр...»