Paris - Mèditerranèe - Édith Piaf

C’est une aventure bizarre

Comme le train quittait la gare

L’homme a bondi dans le couloir

Et le front contre la portière

Il regardait fuir la lumière

De Paris mourant dans le soir

Un train dans la nuit vous emporte

Derrière soi, des amours mortes

Mais l’on voudrait aimer encore

La banlieue triste qui s’ennuie

Défilait morne sous la pluie

Il regardait toujours dehors

Le train roulait dans la nuit sombre

L’homme, déjà, n'était qu’une ombre

Et d'être seule, j’avais froid

Il a parlé, qu’a-t-il pu dire?

Je ne revois que son sourire

Quand il vint s’asseoir près de moi

Un train dans la nuit vous emporte

Derrière soi, des amours mortes

Et dans le coeur un vague ennui

Alors sa main a pris la mienne

Et j’avais peur que le jour vienne

J'étais si bien, tout contre lui

Lorsque je me suis éveillée

Dans une gare ensoleillée

L’inconnu sautait sur le quai

Alors des hommes l’entourèrent

Et, tête basse, ils l’emmenèrent

Tandis que le train repartait

J’ai regardé par la portière

Comme en un geste de prière

L’homme vers moi tendait les mains

Le soleil redoublait ma peine

Et faisait miroiter des chaînes

C'était peut-être un assassin?

Il y a des gens bizarres

Dans les trains et dans les gares

Бұл біртүрлі шытырман оқиға

Пойыз станциядан шығып бара жатқанда

Ер адам дәлізге секірді

Ал маңдайы есікке қарсы

Ол жарықтың қашып бара жатқанын көрді

Париждің кешке өлуі туралы

Түнде пойыз сені алып кетеді

Артыңда өлі махаббат

Бірақ біз қайтадан сүйгіміз келеді

Қайғылы жалықтырған қала маңы

Жаңбырда мұңайып өтті

Ол үнемі сыртқа қарайтын

Пойыз қараңғы түнде айналып келе жатты

Ер адам қазірдің өзінде көлеңке болды

Ал жалғыз қалу үшін мен суық болдым

Ол сөйледі, ол не айтуы мүмкін?

Мен оның күлкісін ғана көремін

Ол менің қасыма отыруға келгенде

Түнде пойыз сені алып кетеді

Артыңда өлі махаббат

Ал жүректе бұлыңғыр скучно

Сөйтіп оның қолы менің қолымды алды

Ал мен сол күн келе ме деп қорықтым

Мен оған қарсы тұрғанда өзімді жақсы сезіндім

Мен оянғанда

Күн шуақты станцияда

Бейтаныс адам докқа секіріп бара жатты

Сосын оны адамдар қоршап алды

Ал, бастарын иіп, оны алып кетті

Пойыз кетіп бара жатқанда

Мен есікке қарадым

Намаздың қимылындағыдай

Маған қараған адам қолын созды

Күн менің азапты еселей түсті

Және салбыраған шынжырлар

Мүмкін ол кісі өлтіруші болған шығар?

Біртүрлі адамдар бар

Пойыздарда және станцияларда