Comme des ètrangers - Charles Aznavour

Un peu par lâcheté, un peu par lassitude

Sur la terre brûlée de tous nos jours heureux

Un peu par vanité, un peu par habitude

De peur de rester seuls, nous vivons tous les deux

Comme des inconnus qui n’ont rien à se dire

Comme des gens pressés qui se voient par hasard

Échangeant quelques mots dans un pâle sourire

Avec rien dans le cœur et rien dans le regard

Il ne nous reste rien que regrets et remords

Rien qu’un amour déjà mort

Nous ne sommes, quoi qu’on fasse

Que deux êtres face à face

Qui vivent comme des étrangers

Mais qu’est-il advenu du couple qui s’aimait?

Nous ne le saurons jamais

Car nous restons côte à côte

En nous rejetant les fautes

Et vivons comme des étrangers

Peut-être par pudeur, peut-être par faiblesse

Nous n’abordons jamais ce problème important

Et ridiculement figés par la détresse

Espérant l’impossible, nous tuons le temps

Le temps qui sûrement nous dévore et ravage

Ce rien de pureté contenu dans nos cœurs

Et nous sommes deux fous qui, croyant être sages

Se gorgent d’un passé qui lentement se meurt

Біраз қорқақтықтан, шамалы шаршаудан

Біздің барлық бақытты күндеріміздің күйген жерінде

Кішкене бос әурешіліктен, біраз әдеттен

Жалғыз қалудан қорқып, екеуміз де өмір сүреміз

Бір-біріне айтары жоқ бейтаныс адамдар сияқты

Бірін-бірі кездейсоқ көрген асығыс адамдар сияқты

Әлсіз жымиып бірнеше сөзбен алмасу

Жүрегінде ештеңе жоқ және көзге ештеңе жоқ

Бізде өкініш пен өкініштен басқа ештеңе қалмады

Тек өлі махаббат

Біз не істесек те олай емеспіз

Сол екі тіршілік бетпе-бет

Бейтаныс адамдар сияқты өмір сүретіндер

Бірақ бір-бірін сүйген жұпқа не болды?

Біз ешқашан білмейміз

Себебі біз қатар тұрамыз

Өзімізді кінәлау арқылы

Және бейтаныс адамдар сияқты өмір сүріңіз

Мүмкін қарапайымдылықтан, мүмкін әлсіздіктен

Біз бұл маңызды мәселені ешқашан қарастырмаймыз

Және күлкілі күйде қатып қалды

Мүмкін емес нәрсеге үміт артып, біз уақытты өлтіреміз

Бізді жалмап, құртып жіберетін уақыт

Бұл біздің жүрегімізде тазалық емес

Ал біз өзімізді дана санайтын екі жындымыз

Баяу өліп бара жатқан өткенге таң қалды