Паразитолог - Денис RiDer

Я для собственной души своей сам паразитолог,

В борьбе с самим собой, я вниз пал из-за тёрок.

И я не стал из актёра сам превращаться в себя,

Ведь выверну душу и беспощадно съедят.

Биоритмы пи*дят мне, ночую с листами.

Мои мысли не спят, в себе спамят местами сами.

Кто-то небрежно кусками съедает мозг головы,

Являюсь массой брутто, среди масс каловых.

Влез внутрь бес, с*ка, душа грехов обитель,

Но человек во мне не сдох, висит пока на нити.

Крест тут, обвис фитиль, объясните,

Почему всё чаще я не соучастник, а лишь только зритель?!

Год на репите загонял всюду весь спирт в печень,

Влез в мир навечно цвета синего с нетрезвой речью,

Он разрушал полушария мозга не спеша,

В полушаге, я от пропасти грешна душа.

Припев:

Огни мои гаснут снова.

Я дал себе слово изменить себя,

Но заново яд гуляет внутри, как вера слаба —

Самого себя я превратил в раба!

Брезгую самим собой — зови «Изгой!»

Замер, застой, прогресса ноль, замес со мной.

Не поддамся яду, соблазн весь с глаз долой.

Мне не больно падать — сотряс мой мозговой.

Помню лет семь назад в падике сходки «синих»

А я в адике в спортзал — не в одной лодке с ними.

Презирал — не стану, я как этот сброд убогий!

Семнадцатая зима.

Спортсмен сдох в итоге!

Кто здесь теперь меня делит напополам?

Мозг весь проело и сознание скомкано.

Он захватил мир моего мышления,

В своём теле пока ещё, но уже не я…

Необходим серотонин, не за счет алко один

Стал доставать стакан, такого себя сам породил.

Бороться нет уже сил, но до конца стою,

Я в 22 не хочу загубить жизнь свою!

Припев:

Огни мои гаснут снова.

Я дал себе слово изменить себя,

Но заново яд гуляет внутри, как вера слаба —

Самого себя я превратил в раба!

Огни мои гаснут снова.

Я дал себе слово изменить себя,

Но заново яд гуляет внутри, как вера слаба —

Самого себя я превратил в раба!

Мен өз жаным үшін паразитологпын,

Өзіммен-өзім күресіп, үккіштердің кесірінен құладым.

Мен актерден өзіме айналмадым,

Өйткені, мен жанымды бұрап аламын, олар оны аяусыз жейді.

Биоритмдер мені ренжітеді, мен түнді жаймамен өткіземін.

Менің ойларым ұйықтамайды, олар өздерін орындарда спам жасайды.

Біреу абайсызда бас миын бөлшектеп жейді,

Мен нәжіс массасының ішіндегі жалпы массамын.

Ішке шайтан кірді, қаншық, күнәлардың жаны, тұрағы,

Бірақ ішімдегі адам өлген жоқ, әлі жіпке ілініп тұр.

Крест осында, фитиль салбырап тұр, түсіндір

Неге мен жиі сыбайлас емес, тек көрермен болып кетемін?!

Бір жыл қайталап алкогольді барлық жерде бауырға жіберді,

Мәңгілік көгілдір әлемге мас сөзбен көтерілді,

Ол мидың жарты шарларын баяу бұзды,

Жарты қадам, мен тұңғиықтан шыққан күнәһар жанмын.

Хор:

Шамдарым қайтадан сөнеді.

Өзімді өзгертуге уәде бердім,

Бірақ тағы да улан ішке кіреді, өйткені сенім әлсіз -

Мен өзімді құлға айналдырдым!

Мен өзімді менсінбеймін - «Шыққан!» деп атаймын.

Тоңу, тоқырау, нөлдік прогресс, менімен илеу.

Уаға мойынсұнбаймын, Азғырудың бәрі көрінбейді.

Құлағаным ауырмайды – миым дірілдеп кетті.

Жеті жылдай бұрын «көгілдір» жиынының падикасында болғаным есімде.

Ал мен олармен бір қайықта емес, нағыз спорт залындамын.

Мен жек көрдім - мен жоқпын, мен мына бейшара топас сияқтымын!

Он жетінші қыс.

Соңында спортшы қайтыс болды!

Енді мені кім екіге бөледі?

Мидың бәрі жеп, санасы мыжылған.

Ол менің ойлау әлемімді басып алды,

Әлі де менің денемде, бірақ мен емес...

Тек алкоголь емес, серотонин қажет

Ол стакан ала бастады, ол өзі солай туды.

Менің енді күресуге күшім жоқ, бірақ мен соңына дейін тұрамын,

22 жасымда өмірімді құртқым келмейді!

Хор:

Шамдарым қайтадан сөнеді.

Өзімді өзгертуге уәде бердім,

Бірақ тағы да улан ішке кіреді, өйткені сенім әлсіз -

Мен өзімді құлға айналдырдым!

Шамдарым қайтадан сөнеді.

Өзімді өзгертуге уәде бердім,

Бірақ тағы да улан ішке кіреді, өйткені сенім әлсіз -

Мен өзімді құлға айналдырдым!