Hey, boy! - Несчастный Случай

(Ой-ей, мама-мама,

Меня ты поморозила.)

Когда я был маленький, злой дебил,

За моей спиной стоял огромный мир.

Казался тенью от моих волос,

И дышал мне в темя, как теплый пес.

Но пришел черед и для моих работ,

Я стал теперь другим наоборот,

И вот мои друзья — Таракан и Лев,

Мы сидим на кухне меж пьяных дев,

Но, что ни ночь, то круче цены на кир,

Но зато самый воздух горит, как спирт,

И мы пьем его каждый день и нам каждый день мало.

(мало)

И наши руки, ноги, головы лежат в кустах,

И над нами наши дети не ставят креста,

Я молчу о звезде, мы не стоим звезды,

Но когда Архангел трубит отбой —

— Хей, бой!

— Молодой человек!

— Хей, бой, хей, бой!

-Человек не такой уж молодой.

— Хей, бой!

— Совсем не молодой человек.

— так вот, когда он трубит,

Мы все-таки смотрим вверх.

(Ой-ей, мама-мама,

Меня ты поморозила.)

Через десять дней сюда придет весна,

На губах затеплится вкус вина,

Побудь со мной, поговори со мной.

— Не все же только нам бухать, о бедный ангел мой.

Я был выбелен белым как белый снег.

— Он был выбелен белым как белый дым.

Таким белым, белым, белым как белый цвет.

Таким белым, что стал уже почти седым.

— Содом.

— Монумент не опустит весла.

— Весна

— тебя довела до угла,

И мы стоим на углу,

И весь мир имеет форму стакана.

И какая-то баба, раскрыв крыла,

Пролетает над нами, как смерть бела,

И мы смотрим вниз, вниз, вниз, вниз,

Но когда Архангел трубит отбой —

— Хей, бой!

— Молодой человек!

— Хей, бой, хей, бой!

-Человек не такой уж молодой.

— Хей, бой!

— Совсем не молодой человек.

— так вот, когда он трубит,

Мы все-таки смотрим вверх.

(Мы смотрим вверх-вверх,

Мы смотрим вверх-вверх.

Ой-ей, мама-мама,

Меня ты поморозила.

Ой-ей, мама-мама,

Меня ты поморозила.)

(О, ана, ана,

Сен мені мұздаттың.)

Мен кішкентай, зұлым ақымақ болғанымда,

Артымда үлкен дүние тұрды.

Шашымнан көлеңке боп көрінді,

Және ол менің тәжіме жылы иттей дем берді.

Бірақ менің жұмыстарыма кезек келді,

Мен қазір басқаша болдым, керісінше,

Міне, менің достарым - тарақан мен арыстан,

Біз ас үйде мас қыздардың арасында отырамыз,

Бірақ қандай түн болса да, кирдің бағасы қымбатырақ,

Бірақ екінші жағынан, ауаның өзі алкоголь сияқты жанады,

Ал біз оны күнде ішеміз және күн сайын бізге жетпейді.

(бірнеше)

Біздің қолдарымыз, аяқтарымыз, бастарымыз бұталарда жатыр,

Біздің балалар бізге крест қоймайды,

Мен жұлдыз туралы үндемеймін, біз жұлдызға лайық емеспіз,

Бірақ Архангел анық соққанда -

- Эй, ұрыс!

- Жас жігіт!

- Әй, ұрыс, ей, ұрыс!

– Ол кісі онша жас емес.

- Эй, ұрыс!

— Жас жігіт емес.

- ол кернейлегенде,

Біз әлі жоғары қараймыз.

(О, ана, ана,

Сен мені мұздаттың.)

Он күннен кейін көктем келеді,

Шараптың дәмі ерінге жылы болады,

Менімен бол, менімен сөйлес.

«Біз ғана ішіп отырған жоқпыз ғой, менің бейшара періштем.

Ақ қардай аппақ болдым.

– Ақ түтін боп әктелген.

Сонымен ақ, ақ, ақ сияқты ақ.

Аппақ болғаны сонша, ол қазірдің өзінде сұр болды.

- Содом.

— Ескерткіш ескек түсірмейді.

- Көктем

- сені бұрышқа әкелді,

Ал біз бұрышта тұрмыз

Ал бүкіл әлем шыны тәрізді.

Бір әйел қанатын ашып,

Үстімізден ақ өлім болып ұшады

Ал біз төменге, төменге, төменге, төменге қараймыз

Бірақ Архангел анық соққанда -

- Эй, ұрыс!

- Жас жігіт!

- Әй, ұрыс, ей, ұрыс!

– Ол кісі онша жас емес.

- Эй, ұрыс!

— Жас жігіт емес.

- ол кернейлегенде,

Біз әлі жоғары қараймыз.

(Біз жоғары және жоғары қараймыз,

Біз жоғары және жоғары қараймыз.

О, ана, ана,

Сен мені мұздаттың.

О, ана, ана,

Сен мені мұздаттың.)