Любимой - Владимир Пресняков

Глаза твои искусней губ,

Меня целуют взором нежным,

И ласки слов, и шепот рук,

И ласки слов, и шепот рук,

С души снимают все одежды…

Ты засыпаешь на руке,

Уютно, тихо, беспечально,

И я заранее уже,

И я заранее уже,

Томлюсь с тобою расставаньем…

Ах, в этих рощах мирозданья,

Тебя я трепетно искал,

Твой запах, чистый след дыханья,

Я полной сущностью вдыхал.

Мое прелестное созданье,

Мой воплощенный идеал.

Дорожку к сердцу проложил,

Прекрасный эльф с букетом лилий,

Как ты-никто так не любил,

Как ты-никто так не любил,

Как я -никто не жил счастливей.

По невозможности скользя,

По смерти и бессмертья грани,

Прошу, не обессмерть меня,

Прошу, не обессмерть меня,

Убив отравой расставаний.

Ах, в этих рощах мирозданья,

Тебя я трепетно искал,

Твой запах, чистый след дыханья,

Я полной сущностью вдыхал.

Мое прелестное созданье,

Мой воплощенный идеал.

Сенің көздерің еріндерінен де шебер

Олар мені нәзік көздерімен сүйеді,

Сөздің сипап, сыбырлаған қолы,

Сөздің сипап, сыбырлаған қолы,

Барлық киімдер жаннан жойылады ...

Сіз қолыңызбен ұйықтап кетесіз

Ыңғайлы, тыныш, алаңсыз,

Ал мен қазірдің өзінде

Ал мен қазірдің өзінде

Мен сенімен қоштасқым келеді...

О, ғаламның осы тоғайларында,

Мен сені іздедім

Сіздің иісіңіз, таза тынысыңыз,

Толық болмысыммен дем алдым.

Менің тамаша туындым

Менің бейнеленген идеалым.

Жүрекке жол ашты,

Лилия гүл шоғы бар әдемі эльф,

Қалайша, ешкім сонша жақсы көрмеді,

Қалайша, ешкім сонша жақсы көрмеді,

Мен сияқты ешкім бақытты өмір сүрген жоқ.

Мүмкіндіксіз сырғанау,

Өлім мен өлместікпен,

Өтінемін, мені мәңгілікке қалдырмаңыз

Өтінемін, мені мәңгілікке қалдырмаңыз

Қоштасудың уынан өлген.

О, ғаламның осы тоғайларында,

Мен сені іздедім

Сіздің иісіңіз, таза тынысыңыз,

Толық болмысыммен дем алдым.

Менің тамаша туындым

Менің бейнеленген идеалым.