O Homem Velho - Caetano Veloso

O homem velho deixa a vida e morte para trás

Cabeça a prumo, segue rumo e nunca, nunca mais

O grande espelho que é o mundo ousaria refletir os seus sinais

O homem velho é o rei dos animais

A solidão agora é sólida, uma pedra ao sol

As linhas do destino nas mãos a mão apagou

Ele já tem a alma saturada de poesia, soul e rock’n’roll

As coisas migram e ele serve de farol

A carne, a arte arde, a tarde cai

No abismo das esquinas

A brisa leve traz o olor fulgaz

Do sexo das meninas

Luz fria, seus cabelos têm tristeza de néon

Belezas, dores e alegrias passam sem um som

Eu vejo o homem velho rindo numa curva do caminho de Hebron

E ao seu olhar tudo que é cor muda de tom

Os filhos, filmes, ditos, livros como um vendaval

Espalham-no além da ilusão do seu ser pessoal

Mas ele dói e brilha único, indivíduo, maravilha sem igual

Já tem coragem de saber que é imortal

Қария өмір мен өлімді артта қалдырады

Тіке басыңыз, бағытты ұстаныңыз және енді ешқашан, ешқашан

Бұл әлемдегі керемет айна оның белгілерін көрсетеді

Қария – жануарлардың патшасы

Жалғыздық енді қатты, Күндегі тас

Тағдыр сызығы қолдармен өшірілді

Оның поэзияға, жан дүниесіне және рок-н-роллға толы жаны бар

Заттар қоныс аударады және ол маяк қызметін атқарады

Еті, өнері күйеді, түстен кейін

Бұрыштардың тұңғиығында

Жеңіл жел ашық түсті әкеледі

Қыздардың жынысы бойынша

Суық жарық, шашыңызда неон көк түсті

Сұлулық, қайғы мен қуаныш дыбыссыз өтеді

Мен қарттың Хебронға баратын жолдағы бұрылысқа күліп тұрғанын көремін

Сіздің қараған түс деген барлық тон өзгереді

Балалар, фильмдер, нақыл сөздер, кітаптар құйын сияқты

Олар мұны өздерінің жеке болмысының елесінен тыс таратады

Бірақ ол қайталанбас, дара, теңдесі жоқ ғажапты жаралап, жарқыратады

Сіз өзіңіздің өлмейтін екеніңізді білуге  батылдығыңыздың өзінде барсыз