L' amour et la guerre - Charles Aznavour

Pourquoi donc irais-je encore à la guerre

Après ce que j’ai vu, avec ce que je sais?

Où sont-ils à présent les héros de naguère?

Ils sont allés trop loin chercher la vérité

Quel que soit le printemps, les cigognes reviennent

Que de fois, le cœur gros, je les ai vues passer

Elles berçaient pour moi des rêveries anciennes

Illusions d’un enfant dont il n’est rien resté

Toutes les fleurs sont mortes aux fusils de nos pères

Bleuets, coquelicots, d’un jardin dévasté

J’ai compris maintenant ce qu’il me reste à faire

Ne comptez pas sur moi, si vous recommencez

Tout ce que l’on apprend dans le regard des femmes

Ni le feu, ni le fer n’y pourront jamais rien

Car l’amour — et lui seul — survit parmi les flammes

Je ferai ce qu’il faut pour défendre le mien

Pourquoi donc irais-je offrir ma jeunesse

Alors que le bonheur est peut-être à deux pas?

Je suis là pour t’aimer, je veux t’aimer sans cesse

Afin que le soleil se lève sur nos pas

Неге мен қайтадан соғысқа барамын

Көргенімнен кейін, білгеніммен?

Бұрынғы батырлар қазір қайда?

Олар шындықты іздеу үшін шектен шықты

Қандай бұлақ болса да, ләйлек қайтып келеді

Қаншама рет жүрегім ауырып, олардың өтіп бара жатқанын көрдім

Олар маған ескі армандарды бесік етті

Ештеңесі қалмаған баланың елестері

Барлық гүлдер әкелеріміздің қаруынан өлді

Көкжидек, көкнәр, қираған бақтан

Мен не істеу керектігін енді түсіндім

Қайтадан бастасаң маған сенбе

Барлығын әйелдердің көздерінен үйренесіз

Оған от та, темір де ешқашан ештеңе істей алмайды

Махаббат үшін - және жалғыз махаббат - жалынның арасында аман қалады

Мен өзімді қорғау үшін не қажет болса, соны істеймін

Неге мен жастық шағымды ұсынамын

Бақыт қашан жақын болуы мүмкін?

Мен сені сүйуге келдім, мен сені мәңгі сүйгім келеді

Қадамымызға күн шығуы үшін