Kim Susturabilir - Yusuf Hayaloğlu

Biz ki bu hasreti semahların seyrinden alıp gelmişiz

Biz ki onu cefakâr anaların kirpiğinden derlemişiz

Süzülsün acının derin izler bıraktığı gül yanaklardan

Yere dökülsün istemişiz

Bizim türkülerimizi rüzgâr söyler her gece

Ay vurdukça parıldar, gün doğdukça hız alır

Nevroz ateşleriyle sağaltarak çırpınan yarasını

Can havliyle kardaş

Kan içinde bir kartal gibi vadilere saldırır

Türkülere ilişmeyin

Türküler nehirdir, gecenin bağrına akar

Fazla eşelemeyin kardaş

Taşınca ne siperler kalır, ne dev barikatlar

Deşmeyin diyorum, deşmeyin!

Kim susturabilir bizim türkümüzü, kim?

Biz ki nice amansız badirelerde serden geçmişiz

Biz ki ilmikler boynumuza takılıyken bile türkü söylemişiz

Sonra ırmak boylarında göğertip körpe otların serinliğinde

Dağlara emanet etmişiz

Biz ki mazlumların defterine kanlı resimlerle sıralanmışız

Banaz yaylasından Kerbela’ya kar götürsün turnalar

Ölürüz sanma kardaş

Dostun attığı gülden yaralanmışız

Türküleri dövmeyin

Türküler gökyüzüdür, karanlığa yıldızlar çakar

Üstümüze gelmeyin kardaş

Namuslu bir delikanlının alnında kavga ışıldar

İncitmeyin diyorum, incitmeyin!

Kim susturabilir bizim türkümüzü, kim?

Biz ki Karacaoğlan'ı aşkla, Veysel’i toprakla yüceltmişiz

Biz ki köroğlunun narasıyla nice beyleri yere çökertmişiz

Yine de masum bir bebek gibi avuç avuç sevdamızı

Kalanlara vasiyet etmişiz

Adam dediğin sapına kadar yiğit olmalı

Ne karıncayı incitmeli, ne de ozanları yakmalı

Öyle sansar gibi pusu kurup punduna getirmek de neymiş?

Adam dediğin kardaş

Yüreği varsa eğer getirip ortaya koymalı

Türküleri yakmayın

Türküler çiçektir, en umutsuz zamanlarda açar

Kavgayı uzatmayın kardaş

Yüzyıllardır tuz döke döke çürüdü bu yaralar

Kanatmayın diyorum, kanatmayın!

Міне, осы сағынышты семалардың жүруінен алып келдік.

Біз оны шыдамды аналардың кірпіктерінен құрастырдық.

Ауыруы терең тыртықтар қалдыратын раушан гүлдері щектерден ағып кетсін

Біз оның жерге төгілгенін қаламадық

Әр түнде жел әндерімізді айтады

Ай соққан сайын жарқырайды, күн шыққан сайын жылдамдығы артады

Оның невроздық безгегімен тербелген жарасын емдеу

Бауырлар мен әпкелер өмір бойы

Қанға сіңген қырандай аңғарларға шабуыл жасайды

Халық әндеріне араласпаңдар

Халық әндері түннің жүрегіне ағып жатқан дариялар

Көп қазба ағайын

Оны жылжытқанда траншеялар да, алып баррикадалар да қалмайды

Мен оны қима, кеспе деймін!

Біздің әнді кім өшіре алады, кім?

Талай тауқыметті бастан кешкен біздер

Бойымыздағы ілмекпен де халық әндерін орындадық

Содан кейін ол жас шөптің салқынында өзендерді жағалады

Біз тауларды сеніп тапсырдық

Қуғын-сүргінге ұшырағандардың қойын дәптерінде қанды суреттермен жазылғанбыз.

Тырналар Баназ үстіртінен Кербалаға қар әкелсін

Өлеміз деп ойламаңыздар ағайын

Біз досымыз лақтырған раушан гүлінен зардап шектік.

Халық әндерін ұрмаңдар

Халық әні – аспан, Жұлдыздар түнде жарқырайды

Бізге келме бауырым

Адал баланың маңдайына төбелес нұрын шашады

Ауыртпа, ауыртпа деймін!

Біздің әнді кім өшіре алады, кім?

Қаражаоғланды махаббатпен, Вейселді топырақпен дәріптедік.

Соқырдың зарымен талай мырзаларды жерге түсірдік.

Сонда да бейкүнә сәбидей, бір уыс махаббатымыз

Қалғандарына өсиет жасадық

Ер адам өзегі үшін батыл болуы керек.

Ол құмырсқаға зиян тигізбеуі керек, бардтарды күйдірмеуі керек

Сусардай тұтқиыл құрып, пундунаға әкелу қандай болды?

Сіз атайтын адам аға

Жүрек болса, әкеліп көрсету керек.

Халық әндерін өртеп жіберме

Халық әндері – гүл, ең үмітсіз заманда гүлдейді

Ұрысты ұзартпа бауырым

Бұл жаралар ғасырлар бойы тұзбен шіріп кетті.

Мен айтамын, қан кетпе, қан кетпе!