Не бойся - Юрий Шатунов

В этом доме твоём тишина, ты и я Ветер песню поёт под оркестр сентября,

А по окнам стучит, обижается дождь

Он ревнует тебя в лицо, ну и что ж В лицо ну и что ж В лицо ну и что ж Не бойся, не бойся, не бойся

Ведь я не отдам тебя никому

И пусть не надеется осень

В холодную ночь мне не быть одному

Не бойся, не бойся, не бойся

Пусть ветер задул свечу на окне

За окнами прячется осень,

А я не боюсь — тихо шепчешь ты мне

Вспоминая весну сходит дождик с ума

Помнит дождик страну, добрый ласковый май

Помнит теплые дни, но они позади

Мы дружны были с ним, а теперь он один,

А теперь он один,

А теперь он один

Тыныштық бар мына үйіңде, сен де, мен де Қыркүйек оркестріне жел ән шырқайды,

Ал терезелер қағады, жаңбыр ренжіді

Ол сенің жүзіңде қызғанады, жарайды, жақсы, сенің жүзіңде, жақсы, жақсы, қорықпа, қорықпа, қорықпа

Өйткені, мен сені ешкімге бермеймін

Ал күз үмітсіз болсын

Суық түнде мен жалғыз бола алмаймын

Қорықпа, қорықпа, қорықпа

Терезедегі шамды жел сөндірсін

Терезелердің артында күз жасырылады,

Ал мен қорықпаймын – сен маған ақырын сыбырлайсың

Көктемді еске алып, жаңбыр жауады

Жаңбыр ел есінде, Мейірімді аяулы мамыр

Жылы күндерді еске алады, бірақ олар артта қалды

Біз онымен тату едік, енді ол жалғыз,

Ал қазір ол жалғыз

Ал қазір ол жалғыз