Tremors - We Were Skeletons

It’s all so subtle, still so subtle, the way that storm clouds gather around me

At first sight, the sun still mutters, so softly mutters through the screen

doors

Now the hour of growth and death is upon my spoiled

And rotting body beset by electric shocks rattling through my nerves

Muscles that sit as weak as falling rain

And my joints they’re snagged by snares

And snap back like rubber bands and rolling tide

Today I don’t feel like doing much except

Sit inside maybe waste my time

Unsure of where I’m going

Or if the direction even matters

I feel the beginning tingling of weight on my chest

The prelude to smothering anxiety to cut through the boredom

But there’s work to be done so much work to be done

I can’t move

I can’t even sit up in my bed anymore

Every day I have visions of myself dying the next

A collapsing old man

An impatient future that’s beckoning me

Towards wheelchairs and hospital beds

Twenty-one and always aching

I still don’t know what’s wrong with me

Weakening, staggering, trembling

I can’t expect you to understand

Мұның бәрі өте нәзік, әлі де нәзік, дауыл бұлттары менің айналама жиналады

Бір қарағанда күн әлі де міңгірлейді, сондықтан экран арқылы ақырын міңгірлейді

есіктер

Енді өсу              менің                   

Шіріген дене жүйкемді дірілдеген электр тоғымен қоршалған

Жаңбыр жауғандай әлсіз етіп отыратын бұлшықеттер

Менің буындарым тұзақ қалып қалады

Және резеңке таспалар мен жылжымалы толқын сияқты артқа тартыңыз

Бүгін басқасы көп нәрсе істегім келмейді

Ішінде отырсаң, уақытымды босқа өткізетін шығармын

Қайда баратынымды білмеймін

Немесе бағыт маңызды болса

Мен кеудемдегі салмақтың қыши бастағанын сеземін

Жалқаулықтан арылуға                                      

Бірақ, жасалатын                       талай                                                                                                                                                                         |

Мен қимылдай алмаймын

Мен енді төсегіме отыра да алмаймын

Күн сайын мен келесі күні өлетінімді елестетемін

Құлап бара жатқан қарт

Мені таң қалдыратын шыдамсыз болашақ

Мүгедектер арбалары мен аурухана төсектеріне қарай

Жиырма бір және үнемі ауырады

Маған не болғанын әлі білмеймін

Әлсіреу, дірілдеу, дірілдеу

Сіз түсінетініңізді күте алмаймын