Атаман - Влад Павлецов

Ой, во степи туман,

А за рекой огни.

Что, батька-атаман,

Головой поник?

О чём твоя печаль,

Чем сердце мается?

Былое по ночам

Вспоминается:

Как за Царя Всея Руси

Ты вражьи головы косил,

За мать свою и за отца

Врагу ты не жалел свинца!

Как есаулом молодым

Летел в бой сквозь огонь и дым

И как в том праведном бою

Ты чуял силушку свою!

Папаха да наган,

Хмельной слезинки нить…

Эх, вспомни, атаман,

О, далада тұман бар,

Ал өзеннің арғы жағында шамдар бар.

Не, әке-атаман,

Бас төмен бе?

Қайғың не

Жүрек не істейді?

Түнде өткен

Менің есімде бар:

Бүкіл Ресей патшасына келетін болсақ

Жаудың басын шауып алдың,

Анам мен әкем үшін

Жауға қорғасынды аямадың!

Жас капитан сияқты

От пен түтін арқылы шайқасқа ұшты

Сол әділ шайқастағыдай

Сіз өз күшіңізді сезіндіңіз!

Папаха иә револьвер,

Мас жас тамшы жіп ...

О, есіңде, атаман,