Insomnii - Vlad Dobrescu, Deliric

Viaţa asta-i ca o cursă, da' nu din aia în care vii şi-alergi

Ci una d-aia în care prinzi şoareci

Tu consumă şi nu cerceta, bagă-te la rate până mori

Cu pupile dilatate, privind la televizor

Eu am altele-n vizor, plan de evadare gândit

Deja mă simt vinovat şi-ncă n-am făcut nimic

Chiar sunt necesare atâtea camere de luat vederi?

De fiecare dată când mă văd pe stradă să-mi ia datele din buletin

Să mă-ntrebe-ncotro mă duc şi de unde vin

Devin nesigur de ceea ce simt, ce-mi scapă?

Cred că-mi pun ceva în mâncare sau în apă

Că mă doare capu', nu-mi pot duce gându' pân' la capăt

Sunt ameţit, da'-mi revin şi-ntreb

«De ce mi-ar cumpăra sufletul când pot să mi-l ia direct?»

Nu-nteleg (nu-nțeleg) şi dac-aş întreba pe majoritatea

Nu s-ar crede parte din majoritate

Eu cu ce sunt altfel?

Şi atunci am realizat:

Printre ei sunt şi eu, suntem toţi vinovaţi

La un moment dat sigur o să ne ducem toţi dracu'

Şi singura veste buna e că nu mai e aşa mult

Noaptea nu pot dormi, am insomnii

Mă prind zorii, născocind teorii

Şi nu pot să-mi închid ochii

Mă simt ochit de-un om invizibil

Mă-ntreb cine-o fi

Noaptea nu pot dormi, am insomnii

Mă prind zorii, născocind teorii

Şi nu pot să-mi închid ochii

Mă simt ochit de-un om invizibil

Mă-ntreb cine-o fi

Ştiu tavanu' ăsta pe de rost

Mânjit cu cenuşa umbrei arse de un lampadar anost

TV-ul stă închis, încă prinde-un singur post

Mă judecă reflexia din ecranul lui jegos

Văd reluări cu «ce ar fi» şi «ce bine ar fi fost»

Şi «ce bine mă scoteam da' păcat că am fost prost»

Sunt alert pe-ntuneric, apatic pe lumină

Îmi port pleoapele din plumb pân-am parte de odihnă

Şi eu ţip da' nu m-aude nimeni, nu-s ca ei

Că-s mânios pe Dumnezei surzi, blestem zei

Că am răni deschise, nimănui nu-i pasă

De-aia-aştept să vină doamna ca să mi le coasă

Şi-am ajuns să-mi doresc să fiu parte din minciună

Că atunci pot spera că măcar e una bună

Şi-am impresia că voi sunteţi toţi băgaţi

Doar că nu putem să fim toţi hoţi bogaţi

Da, 'i un chin să vezi lumea prin ochii mei

Şi mă-nchin de ochii lor, să nu-i trezesc şi pe ei

Că am ochii deschişi, da' am şi insomnii

Că, odată trezit, nu mai poţi dormi, îţi zic!

Noaptea nu pot dormi, am insomnii

Mă prind zorii, născocind teorii

Şi nu pot să-mi închid ochii

Mă simt ochit de-un om invizibil

Mă-ntreb cine-o fi

Noaptea nu pot dormi, am insomnii

Mă prind zorii, născocind teorii

Şi nu pot să-mi închid ochii

Mă simt ochit de-un om invizibil

Mă-ntreb cine-o fi

Să fie oare gabori ce m-au mirosit

Sau falşi predicatori, vorbind prostii

Sau profesorii la şcoală, minţind copii?

Sper că-ntr-o zi voi ştiï

Бұл өмір жарыс сияқты, бірақ сіз кездескен емес

Бірақ тышқандарды ұстайтын жер

Тұтынасыз және зерттемейсіз, өлгенше бөліп төлейсіз

Қарашықтары кеңейіп, теледидар көріп отыр

Менде басқалар бар, ойластырылған қашу жоспары

Мен өзімді кінәлі сезінемін және әлі ештеңе істеген жоқпын

Сізге шынымен де көп камера керек пе?

Көшеде өзімді көрген сайын бюллетеньден деректерімді алады

Менің қайда бара жатқанымды және қайдан келе жатқанымды сұраңыз

Мен өзімді сезінетін нәрсеге сенімсіз боламын, мен нені сағындым?

Мен тамаққа немесе суға бірдеңе салдым деп ойлаймын

Менің басым ауырып тұрғанын, мен соңына дейін ойлай алмаймын

Менің басым айналып кетті, бірақ қайтып сұраймын

«Мен оны өзімнен тікелей ала алатын болсам, ол неге менің жанымды сатып алады?

Мен түсінбеймін (түсінбедім) және көпшіліктен сұрасам

Олар өздерін көпшіліктің бір бөлігі деп санамайды

Мен тағы немен жүрмін?

Сонда мен түсіндім:

Солардың бірі менмін, бәріміз кінәліміз

Бір кезде бәріміз тозаққа барамыз

Және жалғыз жақсы жаңалық - бұл ұзақ емес

Түнде ұйықтай алмаймын, ұйқысыздық бар

Мен таң атып, теорияларды ойлап табамын

Ал мен көзімді жұма алмаймын

Мен көзге көрінбейтін адамның көрінісін сезінемін

Оның кім екені қызық

Түнде ұйықтай алмаймын, ұйқысыздық бар

Мен таң атып, теорияларды ойлап табамын

Ал мен көзімді жұма алмаймын

Мен көзге көрінбейтін адамның көрінісін сезінемін

Оның кім екені қызық

Мен бұл төбені жатқа білемін

Күңгірт шамға күйген көлеңкенің күлімен боялған

Теледидар өшірулі, ол әлі бір станцияда

Мен оның лас экранындағы шағылыстыруға қарап бағалаймын

Мен «не болар еді» және «бұл қаншалықты жақсы болар еді» деген қайталауларды көремін.

«Мен қаншалықты жақсы болдым, бірақ мен ақымақ болғаныма өкінемін»

Мен қараңғыда сергек, жарықта бейқаммын

Мен тынығып алғанша қорғасын қабақтарымды киемін

Ал мен айқайлаймын, бірақ мені ешкім естімейді, мен олар сияқты емеспін

Мен саңырау Құдайға ашуланамын, мен құдайларды қарғаймын

Ашық жараларымыз бар ма маған бәрібір

Сондықтан мен ханымның келіп, маған тігіп беруін күтемін

Ал мен өтіріктің бір бөлігі болғым келді

Сонда мен бұл кем дегенде жақсы деп үміттене аламын

Ал мен сендердің барлығың қатысқандай сезінемін

Тек бәріміз бай ұры бола алмаймыз

Иә, дүниені өз көзіммен көрудің өзі азап

Мен көздерімді оятып алмас үшін иілемін

Менің көзім ашық, бірақ менде ұйқысыздық бар

Бір рет оянғаннан кейін, сіз енді ұйықтай алмайсыз, мен сізге айтамын!

Түнде ұйықтай алмаймын, ұйқысыздық бар

Мен таң атып, теорияларды ойлап табамын

Ал мен көзімді жұма алмаймын

Мен көзге көрінбейтін адамның көрінісін сезінемін

Оның кім екені қызық

Түнде ұйықтай алмаймын, ұйқысыздық бар

Мен таң атып, теорияларды ойлап табамын

Ал мен көзімді жұма алмаймын

Мен көзге көрінбейтін адамның көрінісін сезінемін

Оның кім екені қызық

Маған ұқсайтын габорлар бар ма?

Немесе жалған уағызшылар бос сөз айтып жатыр

Әлде мектептегі мұғалімдер балаларға өтірік айтады ма?

Бір күні мен білетін болармын деп үміттенемін