Самый близкий человек - Весна

Снов — сиреневый дым над рассветным, во мгле,

Изголовьем моим — ещё сладостен мне.

Нежный дым тёплых снов, он растает вот-вот,

В нём немыслимых слов — сумасшедший полёт!

Самый близкий человек — рядом-рядом, Боже мой!

В миг, что длится целый век, совершенно мне чужой!

Самый близкий человек — рядом-рядом, Боже мой!

В миг, что длится целый век, совершенно мне чужой!

И свинцовый туман проникает в окно

И кто был ночью пьян — утром трезв, как стекло.

Губы шепчут: «Пора…"Руки мимо скользят…

Что доступно — вчера, то сегодня- нельзя!

Самый близкий человек — рядом-рядом, Боже мой!

В миг, что длится целый век, совершенно мне чужой!

Самый близкий человек — рядом-рядом, Боже мой!

В миг, что длится целый век, совершенно мне чужой!

Самый близкий человек — рядом-рядом, Боже мой!

В миг, что длится целый век, совершенно мне чужой!

Самый близкий человек — рядом-рядом, Боже мой!

В миг, что длится целый век, совершенно мне чужой!

Самый близкий человек совершенно мне чужой!

Армандар - таң атқанда, тұманда сирень түтін,

Бас киімім маған әлі тәтті.

Жылы армандардың нәзік түтіні, ол ериді,

Онда ойға келмейтін сөздер бар - ақылсыз ұшу!

Ең жақын адам жақын, жақын, Аллам!

Бүкіл ғасырға созылатын сәтте маған мүлдем жат!

Ең жақын адам жақын, жақын, Аллам!

Бүкіл ғасырға созылатын сәтте маған мүлдем жат!

Ал қорғасын тұман терезені басып өтеді

Ал түнде мас болған адам таңертең шыныдай сергек.

Еріндер сыбырлайды: «Уақыт келді ...» Қолдар сырғып өтеді ...

Қолда бар – кеше, бүгін мүмкін емес!

Ең жақын адам жақын, жақын, Аллам!

Бүкіл ғасырға созылатын сәтте маған мүлдем жат!

Ең жақын адам жақын, жақын, Аллам!

Бүкіл ғасырға созылатын сәтте маған мүлдем жат!

Ең жақын адам жақын, жақын, Аллам!

Бүкіл ғасырға созылатын сәтте маған мүлдем жат!

Ең жақын адам жақын, жақын, Аллам!

Бүкіл ғасырға созылатын сәтте маған мүлдем жат!

Ең жақын адам мен үшін мүлдем бейтаныс адам!