Любовь и боль - Валерия

Помнишь, однажды зал стал пустым, свет погас —

Это ты в первый раз отнял у меня музыку души.

А я, из тысяч лиц за столько лет и не нашла

Никого, кто б реки горькие из слёз моих осушил.

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Вновь не станет зола пламенем.

А я - отрекаюсь, отпускаю.

Бог - судья, я любила тебя.

Полон огромный зал.

Ну, что же ты прячешь взгляд!

Виновато время ли, что его никак не вернуть назад?

Тысячам этих лиц всю боль свою я раздам -

Если дороже душа моя, любовь моя их сердцам!

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Вновь не станет зола пламенем.

А я - отрекаюсь, отпускаю.

Бог - судья, я любила тебя.

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Нельзя!

Я звала любовью боль, а так нельзя!

Я любила тебя.

Есіңізде болсын, зал бос болған кезде, шамдар сөнді -

Жанымның әуенін менен алғаш рет тартып алған сен едің.

Ал мен, қаншама жылдар бойы мыңдаған жүздердің ішінен таппадым

Көз жасымнан ащы өзендерді ағызатын ешкім жоқ.

Тыйым салынған!

Мен махаббатты азап деп атадым, бірақ бұл мүмкін емес!

Күл қайтадан жалынға айналмайды.

Ал мен – бас тарт, жібер.

Құдай төреші, мен сені сүйдім.

Үлкен зал толы.

Неге көзіңді жасырасың!

Оны қайтара алмағаны үшін кінәлі уақыт па?

Мен өзімнің барлық қайғымды осы мыңдаған жүздерге таратамын -

Жаным қымбат болса, жүректеріне деген махаббатым!

Тыйым салынған!

Мен махаббатты азап деп атадым, бірақ бұл мүмкін емес!

Күл қайтадан жалынға айналмайды.

Ал мен – бас тарт, жібер.

Құдай төреші, мен сені сүйдім.

Тыйым салынған!

Мен махаббатты азап деп атадым, бірақ бұл мүмкін емес!

Тыйым салынған!

Мен махаббатты азап деп атадым, бірақ бұл мүмкін емес!

Тыйым салынған!

Мен махаббатты азап деп атадым, бірақ бұл мүмкін емес!

Мен сені жақсы көретінмін.