The Serpent's Lair - Vale of Pnath

Flocks of carrion, fat and foul, dispose of the dead, obey the mort

Machinations falling in place

Closer to my purpose

His heartbeat rumbles through stone and moss, cascading fear upon my regiment

He can see through our eyes, yet he will not see his demise

An ophidian god, its blood the cure for death

One single drought from its veins bestows immortal breath

Descend into the mouth of hell as one

Granite turns to onyx, darker than a lifeless star

The air is dense with sulphur

The walls they pulse with life, an unknown blight stricken by darkness

We wield thy kin as trophies to put fear in his heart, for it will be removed

Enter his lair

Cadavers decorate his vault, trophies of his own

A hideous roar brings down earth and stone

Crushed and added to his collection

A feverish nightmare cast in shadow

Eyes glow with corruption

Look into our minds

Reflections of scorn

Lurking beneath the earth, buried within these walls, confined and forgotten

An ophidian god, it’s blood the cure for death

One single drought from it’s veins bestows immortal breath

Descend into the mouth of hell as one

Granite turns to onyx, darker than a lifeless star

The air is dense with sulphur

The walls they pulse with life, an unknown blight stricken by darkness

We wield thy kin as trophies to put fear in his heart, for it will be removed

Yet he will not see his demise

Семіз, сұмдық отарлар, өлгендерді тастап, өлгендерге бағынады.

Орнына түсіп жатқан махинациялар

Мақсатыма жақын

Оның жүрегінің соғуы тас пен мүк арқылы дірілдеп, менің полкімді үрей билейді

Ол біздің көзімізбен көреді, бірақ ол өзінің өлімін көрмейді

Офидиан құдайы, оның қаны өлімге ем

Оның тамырынан бір қуаңшылық өлмес тыныс береді

Тозақтың аузына түседі

Гранит оникске айналады, жансыз жұлдыздан да күңгірт

Ауа күкіртпен  тығыз

Қабырғалары өмірмен соқтығысады, қараңғылық белгісіз күйік

Біз сенің туысқандарыңды оның жүрегіне қорқыныш ұялату үшін марапаттаймыз, өйткені ол жойылады

Оның үйіне кіріңіз

Мәйіттер оның қоймасын, өз олжаларын безендіреді

Жаман айқай жер мен тасты құлатады

Ұсақталған және оның жинағына қосылды

Көлеңкеде  қызбалық қорқынышты түс

Көздер жемқорлықпен жарқырайды

Біздің санамызға қараңыз

Менсінудің  шағылыстары

Жердің астында жасырынған, осы қабырғалардың ішінде көмілген, жабық және ұмытылған

Офидиандық құдай, бұл қан өлімнің емі

Оның тамырынан шыққан бір ғана құрғақшылық өлмес тыныс береді

Тозақтың аузына түседі

Гранит оникске айналады, жансыз жұлдыздан да күңгірт

Ауа күкіртпен  тығыз

Қабырғалары өмірмен соқтығысады, қараңғылық белгісіз күйік

Біз сенің туысқандарыңды оның жүрегіне қорқыныш ұялату үшін марапаттаймыз, өйткені ол жойылады

Дегенмен ол өзінің өлімін көрмейді