Вечный полдень - Ундервуд

Вечный полдень,

Я ныряю в прорубь лета, вечной пчёлке жалко лета, жалко лета.

Вечный полдень,

Будет жарко, без помарки я пишу две строчки в жидкую газету.

Каждому из всех приходят мысли, блудный грех опять в бикини.

Старая жара в Париже, новая жара уже в Пекине.

Вечный полдень,

Расчленённой бабочке легко в руке жестокого ребёнка.

Вечный полдень,

Я и ты уже цикады в диалоге с ослеплённой перепонкой.

Так бессмысленно, бессмысленно желтеем мы на побережье,

Лёгкий бриз ласкает низ, Адамные и Евные одежды.

Где ты, моя боль, мой бемоль?

Где же ты, мой крейзи-диез?

Ночью я забрался на солнце, а утром я спёкся и вниз с него слез.

Как бы всё могло это быть?

Но тому не быть никогда…

Губы твои лето-лето, а глаза зима-зима-зима.

Где ты, моя боль, мой бемоль?

Где же ты, мой крейзи-диез?

Ночью я забрался на солнце, а утром я спёкся и вниз с него слез.

Как бы всё могло это быть?

Но тому не быть никогда…

Губы твои лето-лето, а глаза зима-зима-зима.

Вечный полдень,

Я любил, любовь ещё, быть может, знойным образом снесёт мне шляпу.

Вечный полдень,

Коктебель шлёт карамель луны, чтоб соблазнить свою Анапу.

Люди, города и солнце тянутся друг к другу так наивно,

Только самолётам как сказать, что это, в общем, позитивно?

Вечный полдень,

Рыбаки пленяют рыбу, уготовлен рыбе ад на сковородке.

Вечный полдень,

Хватит денег, чтобы пыль пустить в глаза раскомплексованной красотке.

Я бреду по миру от двенадцати до трёх на пополудни,

Жизнь блудит внутри шагами лета, лето жизни не приблудней.

Где ты, моя боль, мой бемоль?

Где же ты, мой крейзи-диез?

Ночью я забрался на солнце, а утром я спёкся и вниз с него слез.

Как бы всё могло это быть?

Но тому не быть никогда…

Губы твои лето-лето, а глаза зима-зима-зима.

Где ты, моя боль, мой бемоль?

Где же ты, мой крейзи-диез?

Ночью я забрался на солнце, а утром я спёкся и вниз с него слез.

Как бы всё могло это быть?

Но тому не быть никогда…

Губы твои лето-лето, а глаза зима-зима-зима.

Вечный полдень…

Вечный полдень…

Вечный полдень…

Вечный полдень…

мәңгілік түс,

Жаздың шұңқырына сүңгемін, мәңгілік ара жазды аяйды, жазды аяйды.

мәңгілік түс,

Ыстық болады дақсыз, Сұйық газетке екі жол жазамын.

Әрқайсысына ой келеді, ысырап күнә қайтадан бикиниде.

Париждегі ескі жылу, жаңа жылу Пекинде қазірдің өзінде.

мәңгілік түс,

Бөлінген көбелек қатыгез баланың қолында оңай.

мәңгілік түс,

Сіз және мен қазірдің өзінде соқыр қабықшасы бар цикадалармыз.

Біз жағалауда мағынасыз, мағынасыз сарғайамыз,

Жеңіл самал сипайды түбін, Адам ата мен Хауа ананың киімін.

Қайдасың, жаным, менің пәтерім?

Қайдасың, менің жынды-өткірім?

Түнде мен күнге шықтым, ал таңертең мен одан тамақ пісіріп, көз жасымды төгіп алдым.

Мұның бәрі қалай болуы мүмкін?

Бірақ бұл ешқашан болмайды...

Еріндерің жаз-жаз, ал көздерің қыс-қыс-қыс.

Қайдасың, жаным, менің пәтерім?

Қайдасың, менің жынды-өткірім?

Түнде мен күнге шықтым, ал таңертең мен одан тамақ пісіріп, көз жасымды төгіп алдым.

Мұның бәрі қалай болуы мүмкін?

Бірақ бұл ешқашан болмайды...

Еріндерің жаз-жаз, ал көздерің қыс-қыс-қыс.

мәңгілік түс,

Сүйдім, сүйемін әлі, Бәлкім, қалпағымды желдей ұшыр.

мәңгілік түс,

Көктебел Анапасын азғыруға ай карамель жібереді.

Адамдар, қалалар мен күн бір-біріне соншалықты аңғал,

Ұшақтарға мұны жалпы алғанда оң деп қалай айта аласыз?

мәңгілік түс,

Балықшылар балықты баурап алады, қуырылған табада балық үшін тозақ дайындалады.

мәңгілік түс,

Күрделі емес сұлудың көзіне шаң тастауға жеткілікті ақша.

Түнгі он екіден үшке дейін дүниені кезіп жүрмін

Жаздың адымымен өмір тентіреп іштей, Өмірдің жазы бұдан артық адаспайды.

Қайдасың, жаным, менің пәтерім?

Қайдасың, менің жынды-өткірім?

Түнде мен күнге шықтым, ал таңертең мен одан тамақ пісіріп, көз жасымды төгіп алдым.

Мұның бәрі қалай болуы мүмкін?

Бірақ бұл ешқашан болмайды...

Еріндерің жаз-жаз, ал көздерің қыс-қыс-қыс.

Қайдасың, жаным, менің пәтерім?

Қайдасың, менің жынды-өткірім?

Түнде мен күнге шықтым, ал таңертең мен одан тамақ пісіріп, көз жасымды төгіп алдым.

Мұның бәрі қалай болуы мүмкін?

Бірақ бұл ешқашан болмайды...

Еріндерің жаз-жаз, ал көздерің қыс-қыс-қыс.

Мәңгілік түс...

Мәңгілік түс...

Мәңгілік түс...

Мәңгілік түс...