Смерть в Венеции - Ундервуд

Девочка смотрит в окно, за окном что ни день, то зима в кимоно

Всех кладёт на лопатки — от белого снега свет белый не мил.

Девочка хочет опять непреклонно туда, где плывёт, как игла патефона,

Гондола, а воды лагуны, как жидкий винил.

Припев:

С корабля на карнавал

Чудеса случаются!

И никуда от этого не деться ей.

Как любимый нагадал, так и получается —

Далеки твои пенаты, где всю жизнь бы не жила ты,

Умирать опять плывёшь в Венецию.

Девочка плачет и хочет на пати, течёт по каналу слеза в Адриатику,

Волны несутся на берег строка за строкой.

Одним — биеннале, другим — Сан-Микеле, не стая синиц — журавли пролетели

Над камнем, где неисцелимый нашёл свой покой.

Припев:

С корабля на карнавал

Чудеса случаются!

И никуда от этого не деться ей.

Как любимый нагадал, так и получается —

Далеки твои пенаты, где всю жизнь бы не жила ты,

Умирать опять плывёшь в Венецию.

Девочка видит, как снова и снова сползает по крыше старик Казанова

И с первой звездой превращается в рыбу-пилу.

Время мечет икру по дну мироздания, отравленный город теряет сознанье

И камнем уходит под воду в янтарную мглу.

Қыз терезеге қарайды, күнде терезенің сыртында кимоно киген қыс

Ол бәрін иық пышақтарына қояды - ақ қардан ақ жарық жақсы емес.

Қыз грамофонның инесіндей қалқып тұрған жеріне қайта барғысы келеді,

Гондола және лагуна сулары сұйық винил сияқты.

Хор:

Кемеден карнавалға дейін

Ғажайыптар орын алады!

Және ол одан құтыла алмайды.

Сүйікті деп ойлағандай, солай болды -

Өмір бойы өмір сүрмейтін жерің алыс,

Қайтадан Венецияға жүзіп бара жатыр.

Қыз жылап, тойлағысы келеді, жас каналдан Адриатикаға ағып жатыр,

Толқындар сап-сап жағаға шығады.

Біреуі - биеннале, екіншісі - Сан-Мишель, сиськи жоқ - тырналар ұшып кетті

Емделмейтіндер тыныштық тапқан тастың үстінде.

Хор:

Кемеден карнавалға дейін

Ғажайыптар орын алады!

Және ол одан құтыла алмайды.

Сүйікті деп ойлағандай, солай болды -

Өмір бойы өмір сүрмейтін жерің алыс,

Қайтадан Венецияға жүзіп бара жатыр.

Қыз қарт Казанованың төбесінен қайта-қайта сырғып бара жатқанын көреді

Ал бірінші жұлдызбен ол араға айналады.

Уақыт ғаламның түбінде уылдырық шашады, уланған қала есін жоғалтады

Ал тас сияқты ол судың астында янтарлы тұманға түседі.