Агония - Tracktor Bowling

Когда весь белый свет от денег тихо сходит с ума

И города, как жернова, ломают души людей,

Пускай за мной глазами окон наблюдают дома,

Как я сгораю на костре своих безумных идей.

Быть, может кто-то из прохожих, перехватит мой взгляд

И от искры забьется сердце языками огня.

Пожар души очистит кровь, переработает яд

И он пойдет, но по дороге будет помнить меня.

В этом городе огонь и я!

В этом городе огонь и я!

В этом городе огонь и я!

В этом городе агония!

Я, задыхаясь гнилью похоти, ору про любовь

Смотрю на свет, в конце тоннеля обжигая глаза.

Пою свободу сидя в клетке под охраной замков

Сады сажаю, где пустыню оросила слеза.

Кричу про дружбу тем, чьи руки по лопатки в крови

И воспеваю справедливость, отдавая свой хлеб.

Осознаю красоты жизни под камнями лавин

И верю в то, что честь и совесть сохранил человек.

В этом городе огонь и я!

В этом городе огонь и я!

В этом городе огонь и я!

В этом городе!

Душа горит огнем, город съедает живьем.

Бродим пока живем в городе своем.

Душа горит огнем, город съедает живьем.

Бродим пока живем в городе своем.

Душа горит огнем, город съедает живьем.

Бродим пока живем в городе своем.

Душа горит огнем, город съедает живьем.

Бродим пока живем в городе своем!

Я счастлив тем, что есть на свете и друзья, и враги,

Что есть такие, кто за веру залезает на крест.

Кто для разутых свою кожу снимет на сапоги,

Кто не выносит вкус покоя и насиженных мест.

Кто на бумаге свою душу облекает в стихи,

От боли корчась на распятии бессонных ночей.

Наивной верой и любовью искупая грехи,

В потоке мутном растворяясь, словно чистый ручей.

В этом городе огонь и я!

В этом городе огонь и я!

В этом городе огонь и я!

В этом городе агония!

Ақшаның бүкіл әлемі тыныш жынды болғанда

Ал қалалар диірмен тастары сияқты адамдардың жанын жаралайды,

Терезенің көзі мені үйде көрсін,

Мен өзімнің ақылсыз идеяларымның бағанасында қалай күйемін.

Мүмкін өтіп бара жатқандардың бірі көзіме түсіп қалар

Ал ұшқыннан жүрек отты тілдермен соғады.

Жанның оты қанды тазартады, уды қайта өңдейді

Ол кетеді, бірақ жолда ол мені есіне алады.

Бұл қалада от пен мен!

Бұл қалада от пен мен!

Бұл қалада от пен мен!

Бұл қала азап шегуде!

Нәпсінің шірігіне тұншығып, Махаббат деп айқайлаймын

Мен жарыққа қараймын, туннельдің соңында көзімді өртеп жіберемін.

Мен қамалдармен қорғалған торда отырып еркіндікті жырлаймын

Көз жасым шөлді суарған жерге бау-бақша саламын.

Қолы жауырынға дейін қанға боялғандарға достық туралы айғайлаймын

Ал мен әділдікті жырлаймын, нанымды беремін.

Қар көшкіні тастарының астындағы өмірдің сұлулығын түсінемін

Ал адам намысты, ар-ожданды сақтап қалды деп есептеймін.

Бұл қалада от пен мен!

Бұл қалада от пен мен!

Бұл қалада от пен мен!

Бұл қалада!

Жан отқа жанады, қала тірідей жейді.

Біз өз қаламызда жүргенде қыдырамыз.

Жан отқа жанады, қала тірідей жейді.

Біз өз қаламызда жүргенде қыдырамыз.

Жан отқа жанады, қала тірідей жейді.

Біз өз қаламызда жүргенде қыдырамыз.

Жан отқа жанады, қала тірідей жейді.

Біз өз қаламызда жүргенде қыдырамыз!

Дүниеде дос та, дұшпан да бар деп қуанамын,

Сенім үшін айқышқа көтерілетіндер бар.

Аяқсыздың терісін етікке кім шешеді,

Бейбітшілік пен таныс жердің дәміне кім шыдамайды.

Қағазға жанын өлеңмен ораған,

Ұйқысыз түндердің айқышқа шегеленуіндегі ауырсынудан қыжылдау.

Аңғал сенім мен махаббатпен күнәларды өтеу,

Мөлдір ағындай лайлы ағында еріген.

Бұл қалада от пен мен!

Бұл қалада от пен мен!

Бұл қалада от пен мен!

Бұл қала азап шегуде!