Mirror of Souls - Theocracy

Listen to the tale I tell

A haunting dream I know so well

When walking home alone one night

My path revealed by candlelight

Ahead I see an open door

With no idea what’s in store

I glance inside the door to see

A hall of mirrors beckons me

I take a breath and step inside

A tale of love and shattered pride

The door slams shut, I start to run

And it seems my journey has begun…

I run and turn from side to side

With fear and panic in my eyes

The vastness overwhelming me

Mirrors far as the eye can see

I see myself in every one

I see the things that I have done

A thousand forms of flattery

The fear soon turns to haughtiness in me

Different mirrors, different shapes

My different strengths accentuate

Each mirror has a name and face

And all reflect me in some way

I look at them to see myself

To judge my life by someone else

The metaphors within replete:

The mirrors are the people that I met

Look at the man you see — in the mirrors

The things you can be — in the mirrors

The glory of me revealed in the mirror’s eye

The mirror never lies

The fire in my eyes — in the mirrors

The vanity rise — in the mirrors

The power of pride comes alive in the mirrors

Gazing in the mirrors I behold

All the greatest chapters of my story ever told

In the mirrors

The world is turned to gold

At the end of the Hall of Mirrors

I behold a golden door

I imagine all the beauty

The other side must hold in store

So I quickly reach out my hand

To enter the next room in this promised land

I pull the giant door open

To continue my journey, I step inside

But it slams shut behind me, and I’m back outside

The pouring rain welcomes me

Into the arms of the coldest, blackest night

The light of the mirrors has faded away

Into distant memory

As the rain keeps coming down

My candle extinguished

I struggle to walk a path I cannot see

And the rain keeps coming down

The darkness grows with every step

I could cut it with a knife

As the rain keeps coming down

I can’t see a thing and I’ve never felt

So alone in all my life

But the rain keeps coming down…

Caught in the fury of the storm

(The darkness suffocates)

Body and soul weary and worn

(Another twist of fate)

Never been so afraid before

(The ending of this tale?)

Never should have opened the door

(From euphoria to hell)

I question my fate, my end

To die in this storm

Maybe this was the plan

Back from the day I was born

But in the hall of mirrors I had felt so high

I cannot walk another mile in this flood

So resigned to my fate, I just collapse in the mud

If I cannot go on, I’ll just lay down and die

Suddenly a light I see, shining in the distance

I make my way toward it with my fading hope reborn

As I draw near, the light is clear

Though the rain beats its resistance

But I press on and pray this is a shelter from the storm

Advancing now toward the light

I’m quickly moving forward

This hope has given me new strength

I thought I’d never know

But I take a step, and fall right back

For the ground’s gone beneath me

And I behold, illuminated in the light’s warm glow

A dark chasm, a great abyss

A vast expanse of nothingness

A pit that has no bottom as far as the eye can see

It spans the whole horizon, and there is no way across

My lonely heart is shattered and all hope I had is lost

I’m startled to feel a hand on my shoulder

I turn to see a shadowed figure standing in the rain

But somehow I’m not afraid of him

Even when he speaks my name

And somehow I can tell that he means me no harm

Just by the peace that I see in his eyes

And even though I’ve never even seen him before

It’s like he’s known me all my life

«Why are you crying?»

the stranger asks

As I wipe away the tears

I point toward the great abyss

The source of all my fears

«I must get across and get to that light

For it represents my only hope tonight

But when I saw the chasm, all that hope was lost

I’ve spent so long in the dark and the rain

That the sight of the light made my heart sing again

But the gulf’s so wide, and there’s no way across»

The stranger smiled, and took my hand

He said, «But you are wrong, my friend

You cannot cross the gulf yourself, that’s true»

He led me down toward the edge

And pointed just over the ledge

And said, «Behold, I built a bridge for you»

I cross the bridge toward the light

The stranger saved my life tonight

I turn to try to thank him, but he’s gone

A long way to the other side

I’ll make my way without my guide

No time to waste, for I must carry on

The bright light shines forth from behind

A door beyond description

Blood and scratches mark the door from ages of abuse

I’m confused no more, for above the door

Is a weathered, old inscription

«All who would see reality, enter the Hall of Truth»

And so I do

As I step inside

I can see another mirror

A mirror so bright

That my eyes must turn away

A mirror so high

I start to question all the others

And as I stand there in the Hall of Truth

My heart can only say:

«Show me the truth, I don’t know what to believe

For the mirrors all showed something different to me

And my pride has given way to misery

I’ve spent so long in the dark and the rain

That the sight of the light made my heart sing again

And the stranger built a bridge across for me»

«BEHOLD THYSELF» a voice rings out

In paralyzing thunder

It echoes all throughout the hall

And sends me to my knees

When the voice calls my name

I’m overcome with fear and wonder

As I slowly start to rise

And face the great mirror in front of me

When I open my eyes, I have to close them again

But still the image is burned into my mind…

A face with eyes as black as night

A terrifying sight

The flesh rotting away in sickness and decay

It’s mangled by disease

I’m unable to breathe

Tell me what manner of creature this could be

'Cause it’s not me

I run away as fast as my feet will carry me

Back to the door leading into the night

Even the storm that almost claimed my life

Was better than this

And so I throw open the door and see a man

(The figure of a man)

The stranger from the storm returns again

(To save me once again?)

I see understanding in his eyes

(He's seen this all before)

Maybe he can tell me what I saw behind that door

«Tell me what I saw in the mirror

Before I ran away

Tell me what I saw in the mirror

That face of sickness and decay

Tell me what I saw in the mirror

That left me terrorized

With the lifeless, blackened eyes?

Was it a demon

From the fiery waves?

Was it the undead

From beyond the grave?

Oh the face that I beheld in the mirror

Left me paralyzed

Won’t you tell me what I saw

In the mirror on this night?»

«The light from the mirror you saw from afar

The Mirror of Souls shows all men as they are

You entered the hall and you asked for the truth

The man that you saw in the mirror was you»

«No!

Don’t show me the truth

'cause I don’t want to believe

What the Mirror of Souls

Has revealed unto me

And the face I saw reflected cannot be me

Dying and lost in the arms of decay

I do not recognize the face I’ve seen today

And if you say that’s my face I must disagree»

The meaning of these things I saw:

The mirror is the holy eyes of God

The truth unveiled before me

With these words of the stranger:

«The mirrors you saw in the hall long ago

Were mirrors of lies, not reflecting the soul

When you look unto others to see what they see

You see an illusion, deception, false reality»

I have seen my soul in the mirror

And it has broken me

I have seen myself so much clearer

Than I had ever seen

«Can't you take away all this sickness

From my soul and set me free?

You can save me… I believe»

And then he said, «Arise, my child

Your faith has made you reconciled

Now gaze into the Mirror once again»

We walked together through the door

And I looked in the glass once more

But the only one reflected back was him

Somehow the only one in the mirror saw was him

Gazing in the Mirror of my Soul

Staring at the man who took my place

And made me whole

In the Mirror

The Mirror of my Soul

Мен айтатын ертегіні тыңдаңыз

Мен өте жақсы білемін

Бір түнде үйге жалғыз келе жатқанда

Менің жолымды шам жарық жарды

Алда мен ашық есік көремін

Дүкенде не барын білмейсіз

Мен көру үшін есіктің ішіне қараймын

Айна залы мені шақырады

Мен дем аламын да, ішке кіремін

Сүйіспеншілік пен талқандалған мақтаныш туралы ертегі

Есік тарс жабылды, мен жүгіріп                                                                                                                                                                                            

Менің сапарым басталғанға ұқсайды ...

Мен жүгіріп, бір бүйірге бұрыламын

Менің көз алдымда қорқыныш пен үрей

Кеңдік мені басып жатыр

Көзге көретіндей айналар

Әрқайсысынан өзімді көремін

Мен жасаған істерімді                                                                                                                                                                                                                    |

Жақтаудың мың түрі

Мендегі қорқыныш көп ұзамай менмендікке айналады

Түрлі айналар, әртүрлі пішіндер

Менің әртүрлі күшті жақтарым ерекше

Әр айранның аты мен беті бар

Және бәрі мені бейнелейді

Мен өзімді көру үшін оларға қараймын

Менің өмірімді басқа біреуге соттау

Метафоралар толық:

Айна - мен кездестірген адамдар

Айнадан өзіңіз көріп тұрған адамға қараңыз

Сіз бола алатын нәрселер - айналарда

Менің даңқым айнаның көзінен көрінді

Айна ешқашан өтірік айтпайды

Менің көзімдегі от - айнадағы

Айналарда әбестік көтеріледі

Тәкаппарлық күші айнада жанданады

Айналарға қарап, мен көрдім

Менің әңгімемнің барлық үлкен тараулары

Айналарда

Әлем алтынға айналды

Айна залының соңында

Мен алтын есікті көрдім

Мен барлық сұлулықты елестетемін

Екінші жағы дүкенде  тұруы керек

Сондықтан мен қолымды тез ұстаймын

Осы уәде етілген жердегі келесі бөлмеге кіру үшін

Мен алып есікті ашамын

Саяхатымды жалғастыру үшін ішке кіремін

Бірақ ол артымнан жабылып қалды, мен сыртқа қайта шықтым

Нөсер жаңбыр мені қарсы алды

Ең суық, ең қараңғы түннің құшағында

Айналардың жарығы сөніп қалды

Алыс жадыға

Жаңбыр толассыз жауған сайын

Менің шамым сөнді

Мен көрмейтін жолмен жүруге күресемін

Ал жаңбыр толассыз жауады

Қадам сайын қараңғылық күшейеді

Мен оны пышақпен кесіп аламын

Жаңбыр толассыз жауған сайын

Мен ештеңені көре алмаймын және ешқашан сезінбедім

Өмірімде жалғыз

Бірақ жаңбыр жауа береді...

Дауылдың қаһарына  қалып

(Қараңғылық тұншықтырды)

Тән мен жан шаршап, тозған

(Тағдырдың тағы бір бұрылысы)

Бұрын ешқашан мұндай қорықпаған

(Бұл ертегінің соңы ма?)

Есікті ешқашан ашпау керек еді

(Эйфориядан тозаққа дейін)

Мен тағдырыма, менің аяқтамға күмәнданамын

Бұл дауылда өлу

Мүмкін бұл жоспар болған шығар

Мен дүниеге келген күннен бастап

Бірақ айна залында өзімді өте биік сезіндім

Мен осы су тасқынында тағы бір миль жүре алмаймын

Тағдырыма бас иіп, лайға батып кеттім

Әрі қарай болмасам, жатып өлемін

Кенеттен мен алыстан жарқыраған нұрды көрдім

Мен оған қалай қарай жүрмін

Мен                                                                                                                                                                                                                                                                                               | |

Жаңбыр оның қарсылығын жеңсе де

Бірақ мен басып бұл дауылдан басна болсын деп дұға етемін

Енді жарыққа қарай ілгерілеу

Мен тез алға ұмтыламын

Бұл үміт маған жаңа күш берді

Мен ешқашан білмеймін деп ойладым

Бірақ мен бір қадам басып, бірден артқа құладым

Өйткені менің астымда жер кетті

Мен міне, жарықтың жылы жарқырауында жарықтандырылды

Қараңғы тұңғиық, үлкен тұңғиық

Ештеңенің кең кеңістігі

Көздің түбіне дейін жоқ шұңқыр

Ол көкжиектің бәрін қамтиды және өте жол жоқ болмайды

Жалғыз жүрегім сыздап, үмітім үзілді

Мен иығыма қол тигенін сезіп, шошып кеттім

Жаңбырда көлеңкелі фигураны көруге жүгінемін

Бірақ мен одан қорықпаймын

Ол менің атымды айтса да

Және мен оның маған зиян тигізгенін білдіретінін айта аламын

Мен оның көздерінен көретін тыныштықпен

Тіпті мен оны бұрын көрмеген болсам да

Ол мені өмір бойы білетін сияқты

«Неге жылап тұрсың?»

— деп сұрайды бейтаныс

Мен көз жасымды  сүртіп жатқанда

Мен үлкен тұңғиыққа қарай нұсқаймын

Менің барлық қорқынышымның көзі

«Мен кесіп өтіп, сол жарыққа жетуім керек

Өйткені бұл түнгі менің жалғыз үмітімді білдіреді

Бірақ мен тұңғиықты көргенде, бұл үміттің бәрі жоғалды

Мен қараңғыда және жаңбырда ұзақ уақыт өткіздім

Жарықтың көрінісі жүрегімді қайтадан әнге айналдырды

Бірақ шығанақ сонша кең және оны кесіп өтуге жол жоқ»

Бейтаныс жігіт жымиып, қолымнан ұстады

Ол: «Бірақ сен қателесесің, досым

Сіз шығанақты өзіңіз өте алмайсыз, бұл рас»

Ол мені шетіне қарай басқарды

Және дәл шетінен көрсетті

Ол: «Міне, мен саған көпір салдым» деді.

Мен көпірден жарыққа қарай өтемін

Бейтаныс адам бүгін түнде өмірімді  сақтап қалды

Мен оған алғыс айтуға тырысамын, бірақ ол кетті

Арғы бетке ұзақ жол

Мен өзімнің жолымдысыз жүремін

Уақытты босқа кетірудің қажеті жоқ, өйткені мен жалғастыруым керек

Артынан жарқыраған нұр шығады

 Сипаттаудан тыс есік

Қан мен сызаттар есікті зорлық-зомбылықтан  белгілейді

Мен енді шатастырмаймын, өйткені есік үстінде

    ауа райы                                                        

«Шындықты көргісі келетіндердің бәрі Ақиқат  залына кіріңіз»

Мен де солай істеймін

Мен ішке кіргенде

Мен басқа айна көре аламын

Айна өте жарқын

Менің көздерімнің бұрылуы керек

Айна соншалықты биік

Мен басқалардың бәріне күмәндана бастаймын

Мен Ақиқат залында тұрамын

Менің жүрегім тек айта алады:

«Маған шындықты көрсетіңіз, мен неге сенерімді білмеймін

Өйткені айналардың бәрі маған басқаша көрсетті

Менің                                                      Менің                       

Мен қараңғыда және жаңбырда ұзақ уақыт өткіздім

Жарықтың көрінісі жүрегімді қайтадан әнге айналдырды

Ал бейтаныс адам маған көпір салып берді»

«Міне, ӨЗІҢІЗ» деген дауысы шығырып шығады

Күн күркіреуі сал

Ол барлық залда жаңғырық

Мені тізерлеп жіберді

Дауыс менің атымды шақырғанда

Мен қорқыныш пен таңғалдым

Мен баяу   көтеріле бастағанда

Ал менің алдымдағы керемет айнаға қара

Мен көзімді ашқанда, оларды қайтадан жабуым керек

Бірақ бәрібір сурет менің санамда күйіп тұр...

Түнде қара көз  бет

Қорқынышты көрініс

Ет ауру мен шіруде шіриді

Оны ауру                                   

Мен тыныс ала алмаймын

Маған бұл қандай тәртіпті болуы мүмкін екенін айтыңыз

Себебі бұл мен емес

Аяғым мені көтергендей тез қашамын

Түнге апаратын есікке оралыңыз

Тіпті өмірімді ала жаздаған дауыл да

Бұдан жақсы болды

Сондықтан мен есікті ашып, ер адамды көріп тұрмын

(Ер фигурасы)

Дауылдан келген бейтаныс адам қайта оралады

(Мені тағы бір рет құтқару үшін бе?)

Мен оның көздерінен түсіністікті байқаймын

(Ол мұның бәрін бұрын көрген)

Мүмкін ол маған сол есіктің артында не көргенімді айтып берер

«Айнадан не көргенімді айтшы

Мен қашып кеткенге дейін

Айнадан не көргенімді айтыңыз

Бұл ауру мен ыдыраудың жүзі

Айнадан не көргенімді айтыңыз

Бұл мені қорқытты

Жансыз, қара көздермен бе?

Бұл жын болды ма

Жалынды толқындардан?

Бұл өлмегендер ме еді

Бейіттің арғы жағынан?

О, мен айнадан көрген жүз

Мені сал  қалдырды

Көргенімді айтпайсыз ба

Осы түнде айнада ма?»

«Айнадан түскен нұрды алыстан көрдіңіз

Жандардың айнасы барлық ер адамдарды сол күйінде көрсетеді

Сіз залға кіріп, шындықты сұрадыңыз

Сіз айнадан көрген адам сіз едіңіз»

«Жоқ!

Маған шындықты көрсетпеңіз

'себебі сенгім келмейді

Жандардың айнасы қандай

Маған ашты

Мен көрген бет мен бола алмайды

Өліп, ыдыраған  құшағында  адасқан

Мен бүгін көрген жүзді  танымаймын

Егер бұл менің бетім десеңіз келіспеймін»

Мен көрген нәрселердің мағынасы:

Айна – Құдайдың киелі көзі

Менің алдымда шындық ашылды

Бейтаныс адамның мына сөздерімен:

«Сіз бұрыннан залда көрген айналар

Өтіріктің айнасы болды, жанды көрсетпейді

Басқаларға олардың не көретінін көру үшін қарасаңыз

Сіз иллюзияны, алдауды, жалған шындықты көресіз»

Айнадан жанымды көрдім

Бұл мені сындырды

Мен өзімді әлдеқайда анық көрдім

Мен бұрын-соңды көрмегендей

«Осы аурудың бәрін алып тастай алмайсың ба?

Жаным            босаттыңыз ба?

Сіз мені құтқара аласыз... Мен сенемін»

Сосын ол: «Тұр, балам

Сеніміңіз сізді татуластыруға мәжбүр етті

Енді айнаға тағы бір рет қараңыз»

Біз есіктен бірге өттік

Мен стаканға тағы бір рет қарадым

Бірақ тек ол ғана болды

Әйтеуір айнадағы жалғыз адам ол болды

Жанымның айнасына қарау

Менің орнымды                                                               |

Және мені тұтас етті

Айнада

Менің жанымның айнасы