Retracing Memories - The Sorrow

Inside my prison cell looking back at my life

My bones they feel so cold

While all the blood is drying out in my veins

These walls are closing in My chains they are unseen

My heart is covered with scars of betrayal

hopeless how can I live when I’m already dead

Scared of being alone can’t reach the surface

I will drown again

I’m breathing the last breath

I’m taking the last step to the edge

My days are numbered

My time has come

I’m running out of time

In these days I will retrace my memories

I’m griefing again

until the end I cannot hide

All the things that drag me closer to the edge

There i only one more step to go

I am a lifeless shell

Hours pass like days

My flesh is growing old

Through all the years I’ve seen my world disappear

Trapped in a cage of unrest

There’s no redeem

Prisoned and isolated

Silenced my screams

Түрменің ішінде өміріме қарап

Менің сүйектерім олар өздерін соншалықты суық сезінеді

Менің тамырымда барлық қан кеуіп жатқанда

Бұл қабырғалар Менің тізбегімде тұйықталып жатыр, олар көрінбейді

Жүрегім опасыздықтың тыртықтарымен                                     сатқындық                       сатқындық  тыртықтары                       

Мен өліп қалсам, қалай өмір сүремін

Жалғыз қалудан қорқып, су бетіне шыға алмайды

Мен қайтадан батып кетемін

Мен соңғы демімді алып жатырмын

Мен шетке соңғы қадам жасап жатырмын

Менің күндерім санаулы

Менің  уақытым келді

Уақытым таусылып жатыр

Осы күндері мен естеліктерімді ауыстырамын

Қайтадан қиналамын

соңына дейін жасыра алмаймын

Мені жақсырақ апаратын барлық заттар

Онда мен тағы бір қадам жасаймын

Мен жансыз қабықпын

Күндер сияқты сағаттар өтеді

Менің тәнім қартайып келеді

Жылдар бойы мен өз әлемімнің жоғалып кеткенін көрдім

Мазасыздық торында қалып

Өтеу жоқ

Түрмеде және оқшауланған

Айқайларымды басты