Triangulum - The Retuses

Нечего больше терять, некому больше верить.

Над рекой, над полем, в моей голове туман.

И мне остаётся обнять лишь себя самого, и встретить

На пороге рассвет, пока льёт свои горькие кран —

Воем бешеным пляшет, в истерике бьётся

И кричит, и не может покоя найти;

Но никто не придёт, никто не вернётся;

Никто не придёт, никто не вернётся —

Никто, никогда, ни за что не простит.

И не смей, не смей напевать свою вечную —

Довольно, устал, мне хватило сполна!

Ты опять за своё, я опять покалеченный.

Для тебя — серенада, для меня — седина…

Но ты не дремлешь, не спишь, ты всё пьёшь мою кровь;

И ты не слышишь меня, нет, ты точно не слышишь

Своих песен.

Порой люди прощаются с крышей —

И что хуже того, люди бросаются с крыш…

Басқа жоғалтатын ештеңе жоқ, сенетін ешкім жоқ.

Өзеннің үстінде, даланың үстінде, басымды тұман басып тұр.

Ал маған тек өзімді құшақтап, кездесу қалды

Таңның алдында, ащы шүмегін төгіп жатқанда -

Қатты айқайлап билеу, истерикамен ұру

Және ол айқайлайды және тыныштық таба алмайды;

Бірақ ешкім келмейді, ешкім оралмайды;

Ешкім келмейді, ешкім оралмайды -

Ешкім, ешқашан, ешқашан кешірмейді.

Ал сен батылы барма, мәңгілік сыңғырлауға батылы барма?

Жетер, шаршадым, жедім!

Қайтадан жалғызсың, Қайтадан мүгедек болып қалдым.

Сіз үшін - серенада, мен үшін - сұр шаш ...

Бірақ сен ұйықтамайсың, ұйықтамайсың, менің қанымды әлі ішесің;

Ал сен мені естімейсің, жоқ, сен мені естімейсің

Сіздің әндеріңіз.

Кейде адамдар шатырмен қоштасады -

Ең сорақысы, адамдар төбеден лақтырып жатыр...