Cassiopeia - The Retuses

Из тёмных вод

По скалам поднимаясь

Я пил кагор, и он меня согрел

Моим глазам и мыслям свой предел

Я поднимался, солнце давно село

И над моей пробитой головой пронёсся вихрь

Гулкий, оголтелый

Неся двенадцать лилий за собой

Отставши от всех, одна плутала

И я сорвал цветок, что нёсся на ветру

И в миг поднялся над землёй, минуя скалы

Оставив море далеко внизу, и как дурак

Что внемлет идиоту, пустился в пляс, ведомый высотой

Икар махал мне, говорил: «Постой

Я вознесусь с тобою снова»

(Кому дарован трон Кассиопеи?)

Қараңғы сулардан

Тастарға өрмелеу

Мен Cahors іштім және ол мені жылытты

Менің көзім мен ойымның шегі бар

Мен көтерілдім, күн батқанға баяғыда

Ал тесілген басымды құйын соқты

Шулы, құтырған

Артыңызда он екі лалагүлді алып жүр

Бәрін тастап, бірі адасып кетті

Ал мен желмен ұшып бара жатқан гүлді жұлып алдым

Әп-сәтте жартастарды айналып өтіп, жерден жоғары көтерілді

Төменгі теңізді қалдырып, ақымақ сияқты

Тыңдаған ақымақ, билей бастады, Биіктікпен жетеледі

Икар маған қол бұлғап: «Күте тұр

Мен сенімен бірге қайтадан көтерілемін»

(Касиопея тағы кімге берілді?)