Death And Hell - The Highwaymen

She stepped down from her carriage,

At Ten Vermillon Street.

I took off my roustabout,

And slung it at her feet.

We went into her parlor,

And she cooled me with her fan,

But said, «I'll go no further,

With a fantasy-makin' man.»

I said, «I'd walk on the Ponchatrain,

For what you have today.»

Just a drink from your deep well,

And I’ll be on my way.

She laughed and heaven filled the room.

Said, «This I give to you,

This body’s wisdom is the flesh,

But here’s a thing or two.

«Death and hell are never full.

And neither are the eyes of men.

Cats can fly from nine stories high.

And pigs can see the wind.»

She let me make my pallet,

In the moonlight on the floor.

Just outside of paradise,

But right in hell’s back door.

The image of her nibbled,

At the eye of my soul.

My dreams were a hurricane,

And quite out of control.

Then her voice came through the storm,

It’s more than flesh I deal.

And you will have to pay,

For any wisdom that you steal

I woke to tinted windows,

In lavender and red.

The first station of the cross,

Is just above my head.

I awoke to gargoyles,

And a hard bench for my bed

Jesus Christ and Pontias Pilate,

Were just above my head.

Death and hell are never full.

And neither are the eyes of men.

Cats can fly from nine stories high.

And pigs can see the wind.

Ол күймеден түсті,

Тен Вермиллон көшесінде.

Мен көшеден жүрдім,

Және оны аяғына іліп қойды.

Біз оның бөлмесіне бардық,

Ол мені желдеткішімен суытты,

Бірақ: «Мен ары қарай бармаймын,

Қиял жасаушы адаммен.»

Мен: «Мен Пончатрейнде жүрген едім,

Сізде бүгін бар нәрсе үшін.»

Терең құдықтан бір сусын,

Ал мен жолда боламын.

Ол күлді және аспан бөлмені толтырды.

«Мен саған беремін,

Бұл тәннің даналығы — тән,

Бірақ бұл жерде бір-екі нәрсе бар.

«Өлім мен тозақ ешқашан толмайды.

Сондай-ақ ерлердің көздері де жоқ.

Мысықтар тоғыз қабаттан ұша алады.

Ал шошқалар желді көреді».

Ол маған паллет жасауға рұқсат берді,

Едендегі ай сәулесінде.

Жәннаттың сыртында,

Бірақ дәл тозақтың артқы есігі.

Оның тістеген бейнесі,

Менің жанымның көзінде.

Армандарым дауыл болды,

Және мүлдем бақылаусыз.

Сосын оның дауысы дауылдың арасынан шықты,

Бұл мен айналысатын еттен де артық.

Сіз төлеуіңіз керек,

Сіз ұрлаған кез келген даналық үшін

Мен тоналды терезелерден ояндым,

Лаванда және қызыл түсте.

Кресттің бірінші бекеті,

Менің басымның үстінде.

Мен гаргойлдардан ояндым,

Менің төсегім үшін қатты орындық

Иса Мәсіх пен Понтиас Пилат,

Менің басымның үстінде болды.

Өлім мен тозақ ешқашан толмайды.

Сондай-ақ ерлердің көздері де жоқ.

Мысықтар тоғыз қабаттан ұша алады.

Ал шошқалар желді көреді.