Летаргический сон - Театр теней

Ночь взяла нас за плечи

И бархатом чёрным

Прикрыла всю дикость

Дневной наготы

Звук стал всё тише

И мир однотонным,

А запах вина

Стал казаться густым

В этом замкнутом мире

Снов хрустального царства

Открылись все двери

Для любителей грёз

Я не знаю другого, такого лекарства

Чтоб почувствовать то, в чём

Я нуждался в серьёз

И покуда есть мысли

Надо слить их с бумагой

Чтобы днём удивиться

Своей простоте,

А затем с удивлением

И ложной отвагой

Затаиться надолго

В летаргическом сне…

А проснувшись увидеть

Что всё так же бесцветно

Тот же дом, те же стены

И лицо в зеркалах

Лишь прибавилось пыли

И кажется лето

Сменила поздняя осень,

А может Зима

Тот же самый бокал

С остатками грусти

Та же лёгкая радость

Гитарной струны

И опять состояние

Словно на перепутье

Вспоминаешь, с какой ты пришёл

Стороны…

Түн иығымызды басып алды

Және қара барқыт

Барлық жабайы табиғатты қамтыды

күндізгі жалаңаштық

Дауыс баяулады

Ал әлем монотонды,

Және шараптың иісі

Қалың көріне бастады

Бұл жабық әлемде

Кристалл патшалығының армандары

Барлық есіктер ашылды

Арман әуесқойлары үшін

Мен басқа мұндай дәрі білмеймін

Нені сезіну үшін

Маған қатты керек болды

Және ойлар болғанша

Біз оларды қағазбен біріктіруіміз керек

Күніне таң қалу үшін

оның қарапайымдылығы,

Сосын таңданыспен

Және жалған батылдық

ұзақ уақыт бойы төмен жату

Летаргиялық түсінде...

Және көру үшін оянады

Не әлі түссіз

Сол үй, сол қабырғалар

Және айнадағы бет

Тек көбірек шаң

Ал жаз сияқты

Күздің аяғында өзгерді

Немесе қыс

Дәл сол стақан

Қайғы қалдықтарымен

Сол жеңіл қуаныш

гитара ішекті

Және тағы да мемлекет

Жол айрығында тұрғандай

Неден келгеніңіз есіңізде ме

Тараптар…